جدیدترین حرف‌های «ترنس وینتر» و تیم «امپراتوری پیاده‌رو» با مخاطبان
- توضیحات
هنگامی که پروژه امپراتوری پیاده‌رو Boardwalk Empire آغاز شد، به نظر می‌رسید پاسخگوی انتظارات علاقه‌مندان شبکه HBO باشد، یک سریال مردم‌پسند توسط عواملی با پیشینه درخشان، شامل مارتین اسکورسیزی که با فیلم‌های جنایی از قبیل تِم پدرخوانده شناخته می‌شود، ترنس وینتر با سوپرانو Sopranos و همچنین استیو بوشمی، تعداد زیادی از نام‌های بزرگ که به جوایز گلدن گلوب و اِمی دست یافته‌اند.
مایکل لومباردو، مسئول برنامه شبکه HBO این سریال را بهترین مجموعه از عوامل می‌خواند که 8 جایزه تلویزیونی امی را به خود اختصاص داده است. وی اذعان می‌دارد: «البته آن درام قوی را که در فیلم مردمان خشمگین Mad men اثر ماتیو وینر، همکار وینتر در پروژه سوپرانو به چشم می‌خورد، نمی توان یافت.
وینتر گفت:«فیلم‌برداری فصل آخر، اواخر آگوست به پایان می‌رسد و با گذشت زمان برنامه‌های زیادی در تلویزیون آغاز می‌شوند که توجه بینندگان را از ما گرفته و به خود معطوف می‌دارند.»
جیک چسون (ورایتی):
در واقع اگر امپراتوری پیاده‌رو بخواهد حداقل به لحاظ محبوبیت به سوپرانوپ برسد، باید از پوستهی آن خارج شده و در قالب درامی جدید در مورد دشمنی‌های خانوادگی و بازی قدرت دربیاید. مادامی که هم‌چنان گروه تونی سوپرانو با 5 فصل از سریال بازی تاج و تخت در رده بندی ها پیشتاز است.
در حالی که بسیاری از فیلم‌ها با ایجاد ترس، سعی در افزایش رضایت مخاطب دارند، امپراتوری پیاده‌رو ریشه در سال‌های آغازین قرن بیستم دارد. سال‌هایی که افرادی هم‌چون آل کاپون و جان دیلینجر به عنوان مبارزین با سیستم سرمایه‌داری آمریکا، مورد تحسین مردم بودند. داستان این سریال حول محور یک فروشنده مشروبات قاچاق به نام ناکی تامسون (با بازی بوشمی) جریان دارد. گانگسترهای این دوره با بهره بردن از شرایط موجود و قانون منع مصرف مشروبات الکلی، برای مدتی به تعدادی از مردم این امکان را می‌دهند که با قاچاق این کالا به ثروت‌های هنگفت برسند. هرچند که بسیاری از آن‌ها در همان سال‌ها یا سال‌های بعد و در پی آزاد شدن مشروبات الکلی، به دست قانون گرفتار شدند.
«طی گفت‌وگوهای اولیه‌ام با تری وینتر، بحث ما حول این محور بود که این سریال در وهله اول و بیش از همه، داستان «ناکی» است، در نتیجه نفطه پایانی موکول به اتفاقی خواهد بود که برای او می‌افتد.»
اسکورسیزی در ایمیل خود این چنین نوشته است: «از آنجایی که سال‌های ممنوعیت، پس‌زمینه داستان را می‌سازد، لغو ممنوعیت در انتهای داستان اجتناب ناپذیر خواهد بود.»
لامباردو گفت: «مخاطب گاهی دوست دارد در فیلم به دنبال کشف چیزی باشد و من فکر می‌کنم امپراتوری پیاده رو این قول مساعد را به مخاطب می‌دهد و توقعات او را برآورده می‌سازد.»
جیک چسون (ورایتی):
وینتر این گونه توضیح می‌دهد:« مطمئن نیستم که در وهله نخست، داستانی مردم پسند را انتخاب کرده باشم. کتاب را به من دادند و از من خواستند از روی آن سریال بسازم و سپس مارتین اسکورسیزی به من ملحق شد.»
اسکورسیزی اظهار می‌دارد که انتظارات و مقایسه‌ها در مورد کار او یا هر کس دیگر، هیچ‌گاه فاکتور تعیین کننده‌ای در تمایل او به انجام پروژه نبوده است. «برایم شخصیت و داستان بیشترین اهمیت را دارد.» وی اضافه می‌کند: «به وجود آمدن موقعیت ساخت سریال برای تلویزیون برایم جذابیت داشت چراکه مدت زیادی بود که تمایل فراوانی به روایت داستان‌های طولانی داشتم و به نمایش درآوردن این داستان نیازمند ده‌ها ساعت زمان بود.»
وینتر می‌گوید که اسکورسیز همواره در پروژه حضور فعال داشته است: «هرگز کسی را مانند اسکوسیزی ندیده‌ام که این‌گونه توانایی به خاطر سپردن مسائل به ذهن خود را داشته باشد.»
داستان این سریال بر اساس زندگی ایناک ال جانسون، گانگستر و سیاستمدار ساکن آتلانتاسیتی، از روی فصلی از کتاب امپراتوری پیاده‌رو نوشته نلسون جانسون اقتباس شده است. به غیر از امپراتوری پیاده‌رو شاید بهترین فیلمی که توانسته آمریکای دهه‌های 20 و 30 را به تصویر بکشد تسخیرناپذیران ساخته برایان دِپالما باشد.
فیلم همچنین رنگ و بویی آمریکایی-آفریقایی دارد. با حضور شخصیت چالکی وایت که مایکل کنث ویلیام نقش آن را بر عهده دارد، کسی که با بازی در نقش عمر در سریال (the wire) تجربه‌ی طولانی در سریال های درام شبکه HBO دارد.
جیک چسون (ورایتی):
ویلیام می گوید:«کار در این مجموعه مانند راه رفتن در ماشین زمان است.»
تئوری‌های مختلفی مبنی بر وجود افت و خیزها در «امپراتوری پیاده‌رو»، حداقل در چرخه دریافت جوایز وجود دارد. در حالی که بسیاری از معاصرانش بیشترین درآمد را به خود اختصاص داده‌اند. شاید هضم محتوای تیره و تار این فیلم، از زنای با محارم گرفته تا بریدن گوش، برای بسیاری از مخاطبان به خصوص اعضای آکادمی تلویزیون آمریکا سخت باشد؛ البته اغلب اتفاق نظر دارند که این منتقدین بیشتر بر محتوا تمرکز کرده‌اند و این کار در مقایسه با سوپرانو غیرواقع‌گرایانه است.
بوشمی می‌گوید: «من سعی می‌کنم به جنجال‌ها اهمیتی ندهم. من سوپرانو را در جایگاه خود کنار گذاشته‌ام. قرار نیست هیچ اثر دیگری شبیه آن باشد و فکر نمی‌کنم کسی انتظار بازسازی مجدد یک رویداد را داشته باشد.»
هم اکنون بیشترین تمرکز بر روی فصل پایانی است. چه منصفانه باشد چه نباشد، تصویری که از «امپراتوری پیاده رو» در اذهان باقی خواهد ماند بستگی به واکنش مخاطب به پایان آن دارد. در این مورد می‌توان به واکنش منفی مخاطبان به اپیزود پایانی سوپرانو اشاره کرد؛ البته لامپاردو هم‌چنان بر وجود حمایت‌های مردم حاکی از شایستگی‌های این فیلم، پافشاری می‌کند. البته باید گفت که پایان امپراتوری پیاده‌رو هنوز برای عوامل مشخص نیست.
این که نقش مول را در هر فصل یک بازیگر ایفا می‌کند، افرادی شامل پیت، بابی کاناوال و ران لیوینگستون، موضوعی چالش برانگیز است. مول می‌گوید: «هر فصل چیزی کاملاً تازه به نظر می‌رسد و بازی در آن دشوار خواهد بود.»
توجه وینتر هم اکنون عمیقاً معطوف به یک پروژه درام راک‌ان‌رول برای شبکه HBO و باز هم با همکاری اسکورسیزی است. پاسخ او در مورد فشردگی کارهایش این گونه است: «به من مرخصی نمی‌دهند.»
هم‌زمان با پایان خون واقعی True Blood پس از 7 فصل، لامباردو اظهار می‌دارد: «گذشتن از دو سریالی که در سال جاری، رتبه‌های خوبی را به خود اختصاص داده‌اند وحشتناک است.» و اضافه می‌کند: «این شبکه به هیچ وجه نمی‌خواهد با ماندن بر روی آنتن به هر قیمتی، به تجارت بپردازد»
وی گفت:«مهم ترین نکته این است که سازندگان، داستان را آنگونه که احساس می کنند مناسب است، به پایان برسانند. فیلم با تری آغاز شده و با خود او نیز به پایان می رسد».
با توجه به این‌که در چرخه سریال‌سازی، پایان سریال به قسمت اصلی آن تبدیل شده است، میراث امپراتوری پیاده‌رو معطوف به چرخش نهایی بطری خواهد بود.
