مطالب تحلیلیِ هنر نمایش

  «نخستین ریشه­های ملودرام را در نمایشنامه‌های اخلاقی و سنت شفاهی قرون وسطی می‌توان یافت، اما در قرن نوزدهم ملودرام واکنشی است در برابر انقلاب کبیر فرانسه و انقلاب صنعتی. در اوایل دهة 1800 بورژوازی پس از انقلاب عزم دفاع از حقوق تازه یافته‌اش را در برابر اشرافیت خودکامه داشت. به باور پیتر بروک با ظهور بورژوازی به‌مثابة طبقه‌ای متمکن امر و نهی اخلاقی جایگزین بینش تراژیک شد. موضوع اصلی ملودرام خانوا

    فرهنگ و سنت همواره امری در تغییر هستند؛ اما این تغییر در لحظه یا مدت زمان کوتاه صورت نمی­گیرد. زبان به مثابه بخش اصلی مرکز یافته در فرهنگ از نسلی به نسل دیگر تفاوت­های بسیاری می­یابد. زبان در بافت یک فرهنگ در کنار روابط اجتماعی، نهادها و فرهنگ ابزاری سبب تغییر در آن می­شود. فرهنگ ذهنی جامعه به تأسی از نهادها و کمک ابزار تغییر می­کند و ساختارهای مختلف را شکل می­دهد. تئاتر نیز یک نهاد اجتماعی

    ویتسک رضا ثروتی، تلاشی شگفت‌انگیز برای حجم‌زدایی از فضا و الغای عمق معمارانه است. تلاشی جهت فراروی از منطق ذاتی رسانه‌ی تئاتر و تلاشی برای برهم زدن رابطه‌ی متعارفی که نسبت میان دو ماده‌ی خام تئاتر، یعنی «بدن» و «فضا» را تعیین می‌کند. بدن منبع حرکت است و فضا امکانی جهت حضور و گسترش سه‌بعدی آن. در اجرای ویتسک، بدن، هم‌چنان همان منشا‌ مادی حرکت باقی می‌ماند، اما این فضاست که بحرانی می‌شود. بح

    در پژوهشی در سال 1389 اثبات کردم که چگونه گفتمانِ از جنس قدرت در موقعیت‎های مختلف از یک نمایش تحت روابط متناوب قرار خواهد گرفت. ادامه مطلب: تحلیل جلوه‎های متناوب قدرت در نمایش «عجایب المخلوقات» (5) دیدگاه‌ها

  گذشته همیشه در وجود انسانی که نیاز به رشد و تعالی دارد عاملی است در جهت پیشرفت، که شرایط حاصل از این برداشت به زندگی دیروز بستگی دارد. ادامه مطلب: اندر احوالات تئاتر این روزها: امروز همان فردای دیروز (1) دیدگاه

    «شبی برای دیدن ژان کوکتو1 به تئاتر ابرتو2 رفته بودم. در آن شب نمایشنامه‌ی «عقاب دو سر»3 اثر مشهور خود وی روی صحنه بود. ادامه مطلب: گزارش سالی با شعار «تئاتر برای همه» اضافه کردن دیدگاه جدید