گفت و گوی «آرت نا» با ایزابل سالاری نابغه نقاش ایرانی

ایزابل سالاری دختر ایرانی الاصل 12 ساله‌‌ایی كه در ایتالیا زندگی می‌كند به عنوان نابغه نقاشی جهان شناخته شده است. هنوز نمی توان به درستی درباره آثار ایزابل نظر خاصی داد. در نگاه اول احساس می کنی حرفی برای گفتن ندارند. اما وقتی بارها و بارها در آنها خیره می شوی نگاه کنجکاو نوجوانی را می بینی که مثل هیچکس نیست.

خانم کنتس «پاتریتسیا دبلانک» درباره آثار ایزابل چنین می گوید: این تابلوها واقعا اعجاب انگیز هستند، من به این هنرمند خردسال ایرانی تبریک می گویم. باید بگویم که استعداد ایرانی ها همواره زبان زد خاص و عام است.

 
البرتو وسپاتسیانی، کارشناس برجسته نقاشی در ایتالیا نیز درباره ایزابل می گوید: من به عنوان رییس مرکز بین المللی نقاشی ویا مارگوتا ایتالیا، باید بگویم برای نخستین بار است که شاهد خلق چنین اثار فوق العاده زیبا توسط یک کودک ایرانی هستم چرا که این نوع اثار در جهان تا به امروز فقط توسط نقاشان معروف بزرگسال و حرفه ای خلق شده است.

در همین راستا پدر ایزابل در گفت و گو با حامد قصری خبرنگار «آرت نا» در اصفهان به نکات جالبی اشاره می کند: سه سالگی از مداد استفاده می کرد. 5 ساله بود که نقاشی را خوب می کشید. در ابتدا به نقاشی هایش اهمیت نمی دادم. ولی مادرش بیشتر به ایزابل توجه می کرد. در آن زمان رنگ و روغن کار می کرد. ولی من از 7 سالگی متوجه شدم که تا چه اندازه به نقاشی اهمیت می دهد. از همان زمان کار بر روی بوم را آغاز کرد و ما نیز به استعدادش توجه کردیم و این آغازگر ایزابل نقاش و نابغه بود.
با آغاز نخستین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی کودکان و نوجوانان در اصفهان کارگاه هایی نیز با حضور کودکان و نوجوانان کشورمان و برخی از کشورهای خارجی در هنرستان های هنرهای زیبای دخترانه و پسرانه اصفهان برگزار شد. در یکی از این کارگاه ها نقاش نوجوان ایرانی ایتالیایی با غروری خاص مشغول کار بر روی بوم است که نظر هر مخاطبی را به خود جلب می کند.
این هنرمند کسی نیست جز ایزابل سالاری. این نابغه ایرانی مقیم ایتالیا تا زمانی که به خلق اثر خود می پرداخت حاضر به گفت و گو نشد ، به همین خاطر منتظر ماندیم تا کارش به پایان رسید. گفت و گوی زیر حاصل لحظاتی است که با وی به صحبت نشسته ایم.

چند سال داری از آثار و نمایشگاهایت بگو؟

12 سالم است. تمام آثارم را در ایتالیا کار کرده ام. یکی از آثارم در حدود 14 هزار یورو به فروش رفته است. البته مدیر برنامه هایم می گوید ارزش کارهایم خیلی بیشتر از این حرف هاست. در رم و در هتل آرت یک نمایشگاه انفردای گذاشته ام.

آیا تا به حال استادی داشته ای و ایده هایت بر چه اساسی است؟
بدون استاد و خودآموز نقاشی می کنم. خیلی از بزرگان هنر ایتالیا می گویند اگر استادی برای خودم بگیرم و یا به مدرسه هنری بروم از خلاقیت حال حاضرم دور می شوم. تمامی ایده ها از خودم است و خودم می دانم که چه می خواهم. در یک لحظه به دنبال دیدگاه خودم می روم و آن را اجرا می کنم.

شکل گیری آثار در ذهنت چطور اتفاق می افتد؟

اگر طرح داشته باشم که می شوم مثل همه در ابتدا روی چیزهای معمولی کار می کردم. گل، گلدان و از این جور چیزها،و حتی عکس پدرم را می کشیدم و بعدها با خودم گفتم چیزهای سهل الوصول که فایده ندارد. باید چیزهایی بکشم که مردم فکر بکنند.و زحمت بکشند تا معنای آنها را بفهمند.شاید برای همین است که در ایتالیا مورد توجه قرار گرفته ام و می گویند نقاشی هایم همانند هنرمندان بزرگ ایتالیایی در سنین بالاست.

معمولا آثارت رو سعی داری در چه اندازی و روی چه چیزی خلق کنی؟
روی بوم و در سایزهای بزرگ کار می کنم و کارهای فیگور اصلا کار نمی کنم.

مهمترین لحظه زندگیت چه زمانی بود؟
زمانی که یکی از هنرمندان بزرگ ایتالیا به نام بونیتو اولیوو از نقاشی هایم خیلی خوشش آمد. البته فرانکو نرو (بازیگر سینمای ایتالیا) و دینوزوف (دروازه بان افسانه ای ایتالیا) نیز به دیدارم آمدند و از آثارم بسیار تعریف کردند.

نظرت در مورد منتقدین چیست؟

آنها من را یک پدیده می دانند و خیلی ها کارهایم را تکنیکی و مفهومی می دانند. برخی نیز مرا با ژان پولاک در آمریکا در صد سال پیش مقایسه می کنند.