اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

جاده‌ای بی‌انتها / نگاهی به فیلم «خسته نباشید»

 

فیلم خسته نباشید

اولین مواجهه با فیلم خسته نباشید برخلاف تصور، حیرت از کشف تصاویری است گرم و سوزان هم‌چون کویر مانده در جلوه‌گاه قاب‌هایی آسمانی. در ابتدای فیلم، نمایی زیبا از حرکت دوربین به سمت خیال ذهنی ماریا و رفتن به خاطرات کودکی، سرخط سفری سخت و شیرین می‌گردد جهت یافتن گمشده‌ای به وسعت سرزمین مادری.

 

فیلم با بكارگیری مناسب از عناصر متضاد به هارمونی دلنشینی از ریتم، رفتار و نگاه دست یافته و با وجود داشتن قصه‌ای ساده و تکراری، هرگز اسیر گذر زمان و ملال انگیزی نگردیده و هم‌چنان طنازانه و هدفمند مخاطب را به پیش می‌برد. آن‌چه در پیکره فیلم خسته نباشید می‌توان به نشانه یافت، وجود عنصری مهم در سینما به نام ریتم است. فیلم با قصه‌ای روان و با بهره گیری مناسب از تضاد موقعیت‌ها به قرینگی در روایت و پیشبرد دلنشین دقایق می‌پردازد و آن چه به پیوست تصاویر الصاق می‌گردد، طراحی فضای بصری دقیق از موقعیت مکانی رخداد به تبعیت از کش‌مکش درونی کاراکترها است.

 

فیلم خسته نباشید اگر چه از وجود پیچش تعلیق و ضرباهنگی مهیج و منحنی فراز و فرود بی‌بهره است؛ اما به لطف حفظ دیالوگ و آکورد بازیگران و در سایه خلاقیت‌هایي ناب از دقایقی طناز به حفظ پیگیری نگاه مخاطب می‌رسد. فیلم در هنگامه‌ای مناسب، لبخند به صورت می‌کشاند و در لحظاتی به اندازه با احساسی  زیبا هم‌قرین می ‌شود و این همه به لطف وجود فیلمنامه‌ای منسجم حاصل می‌گردد.

 

با این وجود خسته نباشید بسان عمده‌ی تولیدات داخلی به سرانجامی مناسب در پایان بندی داستان نمی‌رسد و با پرداختی بی‌هویت از تصاویر طی شده و با نمایشی ساختگی جهت رساندن پیام تحول شخصیت به دیوار لرزش می‌افتد، چنان که ماریای سنگی ابتدایی به مریم عاشق انتهایی مبدل می‌گردد و همه انرژی وجودی  را به طور آنی خرج وطن و نیز رومن می‌نماید!

 

فیلم خسته نباشید نشانه‌ای از صیرورت نگاه آدمی است؛ آن‌گاه که از پس کویری عریان و بی‌پیرایه به رهیافتی از اصالت می‌رسد و پیوندی مجدد به ریشه های وجودش می‌یابد، اما نوع پیمایش و میزان تحول مقوله‌ای اساسی در شخصیت‌پردازی است که هر فریم اضافه آن را به ناباوری و غلتیدن به قاب سفارش‌پذیری گسیل می‌دارد. عزیمت آنی و خلق الساعه در شخصیت ماری(مریم) که با حالتی تصنعی به عینیت می‌رسد، می‌توانست با محدودیت و به دور از نماهایی اضافه به سرانجامی مطلوب‌تر و قابل پذیرش درآید. با این وجود آن‌چه از اولین ساخته سازندگان جوان فیلم حاصل می گردد، فیلمی با ساختار محکم و هویتی بومی و تصاویری آراسته با زیبایی بصری است که البته وجود تهیه کننده ای هنرمند همچون سیدرضا میرکریمی را به وسعت اثر خاطر نشان می‌سازد.

 

درباره نویسنده :
مرتضی اسماعیل دوست
نام نویسنده: مرتضی اسماعیل دوست

فعالیت‌های مطبوعاتی در رسانه‌های مختلف

فعالیت‌های هنری: ساخت فیلم کوتاه، نگارش فیلمنامه و داستان 


دیدگاه‌ها  

+2 #1 saba 1392-10-16 09:11
نقد را چندبار خواندم و خوشم اومد خاص و پرمحتوا بود ممنون از آکادمی
نقل قول کردن

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما