ساختمان 85: ساختمانی غیرقابل باور

 پس از چند سال بار دیگر مهدی فخیم زاده به رسانه ملی بازگشته و سریالی معمایی با مؤلفه‎های خود را ساخته است. در این سال‎ها او جزء معدود کسانی بوده که توانسته است برای خود مخاطب پر و پا قرص پیدا کند. کسانی که هر هفته سریالش را با لذت دنبال کنند. اما ساختمان 85 اثر جدید او مانند سابق نیست.

دلایل بی‎شماری را می‎توان برای این ادعا لیست کرد که چرا سریال جدید فخیم زاده نه تنها مانند سابق نیست بلکه سبب افول چهره خود به عنوان بازیگر هم شده است. در یک فیلم معمایی راز آلودتر شدن داستان با پیش برد حوادث بر جذابیت‎های اثر می‎افزاید. موردی که در دیگر سریال‎های فخیم زاده شاهدش بودیم. اما در ساختمان 85 در قسمت آغازین استخوان‎های یک جسد از چند سال اخیر در میان یک دیوار کاذب پارکینگ ساختمانی چند طبقه و پر واحد پیدا می‎شود.

تنها مورد رمزآلود قصه این است که این استخوان‎ها متعلق به کیست؟ همه چیز سطحی پیش می‎رود و مخاطب چند گام از داستان پیش است. اینکه مخاطب دستبرد به طلافروشی را مشاهده می‎کند گام به گام با سارقین پیش می‎رود ولی هیچ ابهامی برایش به وجود نمی‎آید خود ضعف است. نویسنده می‎توانست از این عامل برای ابهامی دقیق استفاده کند که چه ربطی بین ماجرای استخوان‎ها و سرقت از طلافروشی وجود دارد. هنگامی که استخوان‎ها پیدا می‎شود برای فصل معرفی شخصیت‎ها شش قسمت طول می‎کشد تا روز تمام شود. پلیس از اهالی ساختمان می‎خواهد فردای روز کشف جسد ساعت 10 صبح در پارکینگ تجمع کنند و این یک روز شش قسمت طول می‎کشد تا کسل کننده شخصیت‎ها معرفی شوند.

در میان معرفی شخصیت‎ها مواردی مبهم از پیش انگاره‎های شخصیت‎ها را داریم. اینکه دو نفری از میان این جمع بدون خبر غیبشان زده که شک اهالی ساختمان را به این می‎برد که جسد ممکن است متعلق به آن‎ها باشد. این شک‎ها و داستان‎های فرعی که به وجود می‎آید بیشتر شبیه یک کلاغ چهل کلاغ همسایهای است که اساسا توسط همین همسایه‎ها در ساختمان به وجود می‎آید تا جان گرفتن داستانی با پیکره‎بندی مشخص که تماشاگر با لذت آن را دنبال کند. حتی یکی یکی ساکنین واحدها به یکدیگر هم ظنین می‎شوند و یک ماجرا در زهن خود درست می‎کنند که جسد را فلان همسایه ممکن است آن‎جا جا داده باشد.

یکی دیگر از عناصر غیر قابل باور سریال رابطه ساکنین ساختمان است. انگار نه انگار که ما هم در این تهران بزرگ و همین برج‎ها زندگی می‎کنیم. واحد کناری از بغل دستی خبر ندارد اما در ساختمان 85 طبقه اولی ساکنین تمام واحدهای طبقه دهم را نه تنها به چهره بلکه با اسم و رزومه می‎شناسد. یک نویسنده هم آن‎جا حضور دارد تا با کمک شوهر خواهرش که کار اصلیش مشخص نیست استراق سمع تلفن‎های دیگران کنند و داستان جدید بنویسند. بازپرس قضایی هم در همین ساختمان حضور دارد ضمن اینکه در این ساختمان خبرنگاری هم هست که پس همین بازپرس می‎باشد. در این ساختمان که همه همدیگر را به خوبی می‎شناسند بازپرس و خبرنگار که شاخکشان تیزتر از افراد دیگر است به زور اهالی ساختمان را می‎شناسند تا جمع مسائل مختلف جور باشد تا مخاطب سریال جدید فخیم زاده را باور نکند.

فخیم زاده خود هم در بازیگری نتوانسته همچون دیگر سریال‎ها مخاطب را راضی کند. او هم همچون سریال‎های روتین از بازیگران ثابت به عنوان تیپ بهره می‎برد و انگار داستان را بر طبق آن‎ها استوار کرده است. در این بین ما تنها زور بازوی فخیم زاده پا به سن گذاشته را در زدن وزنه سنگین مشاهده می‎کنیم نه توان و تجربه یک بازیگر توانا و سریال ساز سال‎های دور سیما را. البته امیدوارم در ادامه او بتواند سریالش را سر پا نگه دارد و عیب‎های مختلف در ادامه داستان پوشیده شود.