آدام مک‌کی برنده‌ی جایزه اسکار بهترین فیلمنامه‌ی غیراقتباسی سال گذشته برای فیلم The Big Short در حال آماده سازی مقدمات برای ساخت فیلم زندگانی دیک چینی؛ معاون ریاست جمهوری قدرتمند و سابق ایالات متحده است.

مهمترین جایزه‌ی فیلمبرداری جهان مربوط است به فستیوال فیلم کمرایمیج (Camerimage) لهستان که هر ساله به بهترین‌ فیلمبرداری‌های سال اهدا می‌شود. امسال این جایزه را گریگ فریسر فیلمبردار فیلم شیر محصول 2016 آمریکا بُرد.

شخصیت‌های ماجراجوی جک لندن، نویسنده آمریکایی، جهان‌گردی و ماجراجویی را با اندیشه‌های بلند فلسفی درمی‌آمیزند. در آثار او، انسان از حد توانایی‌هایش عبور می‌کند فقط با این امید که زنده بماند. انسان در نظر او موجودی‌ست که برای تنازع بقا چاره‌ای جز جنگیدن ندارد: نبرد با انسان متخاصم دیگری، نبرد با دریا و برف و سرما یا جنگیدن با گرگ‌ها. رمان‌های «تب طلا»، «آوای وحش»، «سپید دندان»، «تیره‌بختان جامعه» و «پاشنه آهنین» از آثار شاخص جک لندن، به ادبیات کلاسیک جهان راه یافته‌اند و ماندگار شده‌اند. ۲۲ نوامبر صدمین سالمرگ این نویسنده بزرگ ادبیات جهانی‌ست.

ویلیام ترور، یکی از مهم‌ترین نویسندگان ایرلند شامگاه گذشته درگذشت. او هنگام مرگ ۸۸ سال داشت. خبر درگذشت این نویسنده بزرگ را انتشارات پنگوئن اعلام کرد. ناشر آثارش از او به عنوان نویسنده‌ای فروتن یاد کرده که مایل نبود حرفی از داستان‌ها و رمان‌هایش به میان آید.

 بار دیگر نوبت صحبت کردن جهانیان درباره جایزه سینمای اسکار رسیده است. دوباره اصغر فرهادی فیلمساز شناخته‌شده ایرانی یکی از فیلم‌هایی را ساخته که شانس درخشش‌اش در یکی از معتبرترین و البته پربیننده‌ترین جایزه سینمایی جهان فراوان است. این را فروش دور از انتظار «فروشنده» در کشورهای مختلف و نقدها و گزارش‌هایی که روزنامه‌نگاران شناخته‌شده در حال نوشتنش هستند، می‌گوید. روز گذشته یکی از همین نوشته‌ها آخرین فیلم کارگردان ایرانی برنده اسکار را جزو پنج شانس اول اسکار فیلم‌های خارجی امسال دانست.

تماشاگران هنگام تماشای نمایش موزیکال «همیلتون» در برادوی مایک پنس، معاون اول دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا را هو کردند، اما ماجرا به همین جا ختم نشد.

گالری پل کازمین از برپایی نمایشگاهی از آثار بوسکو سودی(متولد ۱۹۷۰، مکزیکو سیتی) خبر داد.

طی یک دهه گذشته با گونه جدیدی از فیلم های علمی تخیلی مواجه شده ایم. فیلم هایی که نه تنها به بررسی قدرت سفرهای فضایی یا آینده های پساآخرالزمانی می پردازند، بلکه از این ژانر به عنوان ابزاری برای نمایش انسانیت معمول دنیای خودمان استفاده می کنند، چیزی که در فیلم های آینده نگرانه گذشته کم تر می دیدیم. «جاذبه»، «میان ستاره ای» و «مریخی» از این نوع هستند، حال یک فیلم دیگر هم به این دسته اضافه شده است: «ورود» اثر دنیس ویله‌نو. فیلم داستان روزی است که جهان برای همیشه تغییر می کند. فیلم در عین گسترش روایت جهانی خود، بر روی یک داستان واحد تمرکز می کند. داستان بیش تر در مورد رنج، زمان، ارتباطات و غمخواری است. فیلمی است که سوال می پرسد، سوالاتی مثل: چگونه به چنین چیز ترسناکی تبدیل شده ایم؟ چرا برقراری ارتباط از طریق زبان و نه عمل این قدر مهم است؟ بخش پایانی “ورود” ایده های مهمی درباره زندگی مطرح می کند. بینندگان باید در نظر داشته باشند که «ورود» نسخه ای دلپذیرتر از «مریخی» ریدلی اسکات نیست. بلکه فیلمی است که سعی می کند بینندگان را به چالش بکشد، آن ها را تحریک کرده و به حرف بکشد، و تا حد زیادی در این زمینه موفق می شود.