مطالب تحلیلیِ سینمای ایران

  یکی از سوال‌های اولیه که ممکن است ذهن مخاطب سینمایی را درگیر کند این است چنین عناوینی (موج نو) چگونه شکل می‌گیرند و چه اهمیتی دارند؟ در همین ابتدا باید گفت عنوان‌ها یا از یک بیانیه و حول یک محور مشترک برای گروه سینمایی ایجاد می‌شوند یا این‌که تنها خاصیت ژورنالیستی دارند که ممکن است نو یا به تقلید روی چیزی گذاشته شده باشند. عنوان «موج نو» اولین بار در پژوهشی جامعه‌شناسانه –که ارتباطی نیز با سی

«خروج»؛ تازه‌ترین ساخته‌ی ابراهیم حاتمی‌کیا آن‌چنان که از نامش برمی‌آید، انتظار ساخت اثری معترضانه را در دل مخاطبش فراهم ساخت، اما حاصل سکون است و فیلمسازی که برخلاف توانایی در بیان اعتراضات به شکل شفاهی، نتوانست با زبان سینما در قالب درامی جاده ای دیدگاهش را نسبت به ساختار سلطه‌گر قدرت ‌و در اینجا دولت‌ فریاد بزند. ادامه مطلب: نقد فیلمنامه و ساختار فیلم خروج به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا؛ بزن

  جبر که می‌آید پا را به زمین گره می‌زند، چشم را از دیدن محروم می‌کند، گوش را از شنیدن آواها می‌زداید، و دست را از یازیدن بلندی‌ها کوتاه می‌کند. اما نه می‌توان از دل هوس شنیدن آواز رنگی زندگانی را زدود و نه جرقه‌ی روشن تماشا را خاموش کرد. دست که کوتاه بشود گاه برسرعت قدم‌ها افزوده می‌شود و پا که بایستد هوس پروازش طغیان می‌کند. قدم‌های ناتوان در تمنای پیش رفتن و دستان خالی فقیر در داشتن نداشته ه

  اصغر فرهادی کارگردانی است که بیشترین موفقیت را در تاریخ سینمای ایران کسب کرده، شاید سیاست جهانی برایش چندان جذاب نباشد؛ اما سیاست جهانی به او علاقه‌مند است. در 27 ژانویه سال 2017 کمتر از یک هفته به اینکه «فروشنده» هفتمین فیلم فرهادی برای اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان کاندید شود؛ رئیس جمهور ترامپ فرمان اجرایی 13769 -که این فرمان بیشتر به ممنوعیت‌هایی برای مسلمانان شناخته می‌شود- را امضا کر

کمال تبریزی شهرت خود را به دلیل شوخی با موقعیت‌ها و تیپ‌هایی دارد که روی کاغذ خط قرمز محسوب می‌شدند و به همین سبب او توانست کمدی خود را چند پله جلو ببرد. «لیلی با من است» اوج شوخی با موقعیت رزمندگان، اعتقادها و بی‌اعتقادی‌ها، رشادت و ریا بود و شاید هنوز در میان کارهای اکران شده او بهترین باشد. «شیدا» نیز شوخی‌های خوبی را در کنار یک داستان عاشقانه میان مجروح جنگ و پرستار داشت و «مارمولک» موقعیت او

فیلم با گفتار متن و نماهایی با دوُر آهسته شروع می‌شود. چرا دیگر در هیچ جای فیلم، خبری از هیچ‌کدامِ این تمهیدات نیست؟ ـ به جز بازپخشِ همین گفتار متن در انتهای فیلم. چرا صدای شاهین (نوید محمدزاده) در گفتار متن، یک‌سر متفاوت از صدایش در فیلم است؟ شکور (فرهاد اصلانی) کیست و دقیقاً چه کاره است؟ چه‌طور پلیس به یک‌باره با حمله به او و دار و دسته‌اش، بساط‌شان را جمع می‌کند، در حالی که به‌راحتی داشت امپر

  «خوک» را می‌توان با خیال راحت، "هفتمین فیلم بلند مانی حقیقی" نامید. افزودن فیلم‌نامۀ «چهارشنبه‌سوری» به این کارنامه و نگاهی دوباره به سیر آن، شکل‌گیری تدریجی یک ساختار تألیفی، پس از یک افت و خیز اولیه را نشان می‌دهد. شاید از «پذیرایی ساده» این روند، مشخص‌تر باشد، اما تأثیرات تجربه‌های پیش از آن نیز قابل شناسایی است. ادامه مطلب: نگاهی به شیوه‌ی معناسازی فیلم خوک ساخته مانی حقیقی؛ #حسن_ایز_مق