نقد سینمای ایران

  سینمایی ابلق، به کارگردانی نرگس آبیار و تهیه کنندگی محمد حسین قاسمی در سال ۱۳۹۹ مرکز توجه این روزها است. محوریت فیلم در مورد زنی به نام راحله (با بازی الناز شاکردوست) است که به همراه همسرش علی (با بازی هوتن شکیبا) در حاشیه شهری بزرگ زندگی ‌می‌کنند. راحله در فضایی خفه و ضد زن، قربانی تعرض یکی از اقوامش به نام جلال (با بازی بهرام رادان) می‌شود. ادامه مطلب: یک قدم به عقب، نگاهی به فیلم «ابلق اض

  تازه‌ترین ساخته‌ی نرگس ابیار به اسم «ابلق» هم اکنون در سینماهای کشور بر روی پرده است. ابلق مانند دیگر آثار نرگس آبیار روایتگر زندگی زنی که زیر بار ظلم و خشونت کمرخم کرده، است. ابلق حرف و مضمون تازه‌ای را برای مخاطب روایت نمی‌کند. فضای فیلم و فیلمبرداری آن همگی نشان‌گر طیف تکراری فیلم‌های نرگس آبیار است. اما عنصری که ابلق را از مابقی فیلم‌های این فیلم‌ساز متمایز می‌کند، پختگی آن است. ابلق، پخته

  فیلم‌ سینمایی تی‌تی جدیدترین ساخته‌ی آینده پناهنده نویسنده و کارگردان ایرانی که پیش از این با فیلم‌هایی همچون اسرافیل، ناهید و غیره جایگاه خوبی را در سینمای خود کسب کرده بود، درحال حاضر یکی از محبوب ترین فیلم‌های درحال اکران سینمای ایران است. ادامه مطلب: نگاهی به فیلم تی‌تی، یک عاشقانه آرام اضافه کردن دیدگاه جدید

  آتابای، جدید ترین ساخته‌ی نیکی کریمی، روایت زندگی مردی از دریچه‌ی چشمان اطرافیانش است. آتابای فیلمی است قوی، با هویت بصری و جلوه‌های سینمایی که مخاطب را تا آخرین لحظه به دنبال خود می‌کشاند اما اثر، اثری وابسته به عناصر زیبایی شناسی خودش است. به زبان ساده‌تر می‌توان گفت اگر کسی به غیراز نیکی کریمی دست به ساخت این روایت می‌زد به این خوبی نمی‌توانست آن را به تصویر بکشد. در آتابای مخاطب پیش از آن

  جنایت بی‌دقت تازه‌ترین ساخته و می‌توان گفت کامل‌ترین ساخته‌ی شهرام مکری است. فیلم، داستان اکران فیلمی با نام «جنایت بی‌دقت» در سینمایی تازه تأسیس و با صندلی‌ها، درب‌ها و به‌طورکلی فضایی غیراستاندارد را روایت می‌کند، اما در تمام طول فیلم ما شاهد روایت واقعه‌ي آتش‌سوزی سینما رکس آبادان هستیم. گویی همه‌ي تماشاچیان برای دیدن فیلم گوز‌ن‌ها با بازی بهروز وثوقی و کارگردانی مسعود کیمیایی به سینما آمد

* خاموشی تقوای ما نیست موضوع تلخ آزار جنسی چند صباحی است که نبض شبکه‌های اجتماعی را در اختیار گرفته و موج دوم این پاندمی که با کمی فاصله با صدای رسای جهانی به کشور سرایت کرد، چنان است که اتکاء به وقایع‌نگاری رخدادها، نگارش سناریویی تکراری است. لذا این یادداشت بر آن است که به جای تن دادن به کلیشه‌های مرسوم نوشتاری، از طریق نگاهی اجمالی به  آن چه گذشت، در پی تحلیل رخدادها از زوایای مختلف باشد.