بخش تجسمی آکادمی هنر-گالری دالبی چادویک نمایشگاهی از نقاشیهای هنرمند ساکن سیاتل، ان گیل، برگزار نموده است. گیل، نقاشیهای رنگ روغنی روی بوم، پانل، مس و کارهایی با گرافیت روی کاغذ را ارائه نموده است.
ادامه مطلب نمایشگاهی از جدیدترین نقاشیهای ان گیل در سن فرانسیسکو
شصتونهمین جشنواره فیلم کن از تاریخ 11 می (22 اردیبهشت) آغاز به کار خواهد کرد و تا 22 می (دوم خرداد) ادامه خواهد داشت. فیلمهای حاضر در بخشهای رقابتی، غیررقابتی و نوعی نگاه شصتونهمین جشنواره فیلم کن در حالی امروز (پنجشنبه) معرفی شدند که فیلم «وارونگی» ساخته بهنام بهزادی به عنوان نماینده سینمای ایران در بخش "نوعی نگاه" به روی پرده خواهد رفت. این در حالی است که تا کنون فیلم جدید فرهادی جایی در بین فیلم های بخش اصلی جشنواره ندارد. البته به نظر می رسد که تا چند روز آینده این فیلم به لیست فیلم های بخش اصلی جشنواره اضافه شود.
ادامه مطلب اعلام فیلم های بخش های مختلف کن 2016 / هیات انتخاب هنوز «فروشنده» را ندیده اند
همیشه سعی میکنم قبل از اینکه فیلمی روی پرده را ببینم واکنش منتقدان و مخاطبان آن را در رسانههای مختلف دنبال کنم. هر چند این عمل ممکن است باعث پیشداوری من در مورد کیفیت فیلم قبل از دیدن آن شود. این البته یک حقیقت غیرقابل انکار است!
ادامه مطلب نقد فیلم «بتمن علیه سوپرمن: طلوع عدالت» / کلیشه ای!
چارلز سی برگمن، مدیرعامل و رییس بنیاد پولاک کراسنر از اهدای نخستین «جایزهی خلاقیت پولاک» خبر داد. این جایزهی نقدی به مبلغ ۵۰ هزار دلار که قرار است از این پس هر سال اهدا شود، در راستای حفظ میراث هنری پولاک و لی کراسنر بنیان گذاشته شده است.
ادامه مطلب اعلام اولین منتخب جایزهی خلاقیت پولاک در نیویورک
پیشبینی عباس کیارستمی در فیلم «کپی برابر اصل» (۲۰۱۰) تحقق پیدا کرد. اثر تازهای از رمبراند، نقاش هلندی قرن هفدهم، در قرن بیست و یکم با چاپگر سه بعدی ساخته شد. اثر ساخته شده از همه ویژگیهای نسخه اصلی رمبراند برخوردار است، چنانکه اصل را از جعل به سختی میتوان تشخیص داد. گام دیگری برای اسطورهزدایی از هنر؟
ادامه مطلب تابلوی تازهای از رمبراند با چاپگر سهبعدی
مرد مرفهی که تنها زندگی میکند دچار آلزایمر می شود. بعد از دوسال دخترش تینا که در کودکی به همراه مادرش به آمریکا مهاجرت کرده بوده به ایران می آید. او که به شدت مبادی آداب است و به شکلی کلیشهای سعی دارد اصطلاحات فارسی را بیاموزد ناچارا در نقش پرستار جدید به پدرش نزدیک میشود و به او محبت میکند، سپس ناخواسته درگیر نبش قبر گذشته می شود، واقعیتهای سادهای را که معلوم نیست چرا تمام این سالها لاینحل مانده را کشف میکند، آنها را به مادرش با بازی رویا نونهالی اطلاع میدهد. مادر به ایران میآید و در کنار پدر فراموشکار خانواده شاهد سکانسهای متعدد خاطره بازی با گذشته هستیم که از جایی به بعد خسته کننده می شوند. ناگهان در حالی که مخاطب از خود می پرسد پس چرا فیلم تمام نمی شود؟! ناگهان مادر در پلان آخر بر میگردد و رو به دوربین با گفتن یکی دو جمله اعلام میکند که پیش همسرش در ایران میماند! خلاص.
ادامه مطلب نقد فیلم کفشهایم کو؟ / بیانیه برای وجدانهای قالبریزی شدهی عمومی!