اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

سردرگمی اپیدمیک روزمرگی / نگاهی به فیلم «میگرن» ساخته مانلی شجاعی‎فرد / از سری یادداشت های فجر

 

*****

مجید رحیمی جعفری

هنگامه قاضیانی در میگرن 

روزمرگی مثل این‎که جذابیت زیادی برای فیلمسازان دارد. فرقی نمی‎کند فیلمساز کهنه‎کار باشد یا این‎که یک فیلم اولی. میگرن هم از آن دست فیلم‎های پرشماری است که سه زندگی را در روزمرگی به هم بافته است و ماحصل هم مهم نیست که چه باشد. مانلی شجاعی فرد گر چه برای فیلم اول استاندارد خوبی از کارگردانی نشان داده است اما او هم فریب ظاهر داستان‎های ساده را خورده که بی‎هدف تنها جلو می‎روند. 

 

میگرن داستان سه خانواده است که زندگیشان را پی می‎گیرند و اگر می‎گویم پی می‎گیرند چون نقاط عطف خاصی در این چند روزی که مخاطب آن را دنبال می‎کند وجود ندارد. در خانه اول هنگامه قاضیانی در نقش یک معلم زبان است که برای گذران زندگی خودش و دختر کوچکش مترجمی هم می‎کند و در این برهه‎ای که داستان فیلم می‎گذرد به دنبال خانه است چون صاحب‎خانه قصد دارد خانه را تحویل بگیرد. در خانواده بعدی افشین هاشمی با مادربزرگ و مادرش زندگی می‎کند و دغدغه ازدواج دارد و در خانواده آخر هدایت هاشمی مدام از رفتن به خارج صحبت می‎کند. صحبت‎های هاشمی در مورد سفر به خارج برای کار و نهایت زندگی مانند همان کلیشه اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد است که برخی از رفتن به ژاپن حرف می‎زدند و بعدها این امر به سمت یونان و بعد سایر نقاط سوق یافت که سازندگان فراموش کردند این دغدغه را کمی امروزی کنند. پانته‎آ بهرام نیز در نقش همسر هدایت هاشمی است و از رفتن همسرش به خارج نگران است. همسرش با این‎که سفر را هم تجربه می‎کند و شکست می‎خورد این بار خانه را هم به فروش می‎گذارد.

 

پانته آ بهرام در میگرندر کل فیلم فراموش می‎کند بازه زمانی خاصی را نشان دهد این بازه برای مخاطب زمانی مشخص می‎شود که چه زمانی از جهان داستان می‎گذرد که پانته‎آ بهرام به قاضیانی می‎گوید 20 روز است همسرش رفته در سفر به سر می‎برد. در این بیست روز چه تغییر و تحولی در داستان رخ داده است؟! شاید هیچ جیز را مخاطب شاهد نبوده جز زندگی. زندگی که جریان دارد و ما به آن توجهی نداریم. صبح تا شب از خواب بیدار شده‎ایم و تنها زندگی می‎کنیم. میگرن همین را می‎خواهد نشان دهد و در نهایت نیز با کنار زدن پرده توسط قاضیانی در آخر فیلم و درست نکردن سادیسمی ریشه‎های فرش در صورتی که نظمی در اوراق کاریش وجود نداشته مصداق کامل این مسئله است.

مشکلی که در فیلم‎هایی مانند میگرن وجود دارد به یک معضل رسیده است معضلی که کارگردان تفاوت در این نوع قصه‎گویی می‎بیند و همین امر چنین داستان‎هایی را رقم می‎زند. تنها داستان بحرانی فیلم داستان زندگی و دلهره پانته‎آ بهرام بود که خودش گنجایش یک فیلم را داشت و بهتر بود که بیشتر به آن پرداخته می‎شد اما تقریبا می‎توان گفت داستان فرعی شده بود و نتیجه‎گیری هم در زندگی قاضیانی گذاشته شد.

وقتی افشین هاشمی و تقریبا بازیگرانی که او انتخاب کرده است را در فیلمی مشاهده می‎کنید، انتظارها بسیار بالا می‎رود. بازی‎ها برخلاف اغلب بازی‎های چنین گروهی کمی اغراق آمیز و تصنعی بود. هدایت هاشمی خصوصا در صحنه رقص در کنار کودکانش یکی از بدترین لحظات بازی خود را به نمایش گذاشته است. در کل همان‎طور که در ابتدا هم گفته شد برخی از موارد این فیلم در اشل یک فیلم اول خوب بود به نسبت فیلم‎های ضعیفی که تا این دو روز در کاخ جشنواره به نمایش آمده شاید بهتر بوده باشد.

 

 

 

درباره نویسنده :
دکتر مجید رحیمی جعفری

سوابق تحصیلی: دکتری تئاتر دانشگاه تهران – کارشناس ارشد ادبیات نمایشی با پایان‎نامه بررسی روابط بینامتنی در سینمای ایران (1390-1370) – مهندس تکنولوژی نساجی با پایان‎نامه تأثیر مُد در طراحی ماشین آلات.

 

عرصه فعالیت: مدیرمسئول مجموعة هنری آکادمی هنر / مدرس مقطع کارشناسی ارشد رشته های پژوهش هنر، ارتباط تصویری و تصویرسازی؛ مقطع کارشناسی طراحی لباس / طراح دو دوره سوالات کنکور کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد در رشته‌های طراحی لباس، ارتباط تصویری و تصویرسازی / منتقد و پژوهشگر هنر / تهیه کننده تئاتر / نمایشنامه و فیلمنامه‎نویس / عضو سابق  گروه پژوهشی نشانه‎شناسی هنر خانة هنرمندان ایران / دبیر اجرایی چندین همایش‎ علمی / همکاری با نشریات علمی-پژوهشی (همکاری در مقام داور فصلنامه جستارهای زبانی دانشگاه تربیت مدرس، روایت شناسی انجمن علمی نقد ادبی ایران) و تخصصی (از جمله فارابی و صنعت سینما)


نظریه ها: نظریه بیناجسمی / تئوریزه کردن نظریه بینارسانه در سال 1390 /  همکاری با دکتر حمیدرضا شعیری در تئوریزه کردن نظریه ناسرگی 1389

 

زمینه پژوهش: نشانه شناسی گفتمانی / بینامتنیت / نقد ادبی / جلوه‎های نمایشی / سینمای آمریکا / فشن آرت / ژانر / سینمای گرایندهاوس / ارتباط تصویری

 


نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما