نقد سینمای اروپا

آدولف هیتلر می‌پرسد: «امروز بعد از تمام این اتفاقات "چه کسی" درباره نابودی ارامنه صحبت می‌کند»؟ قتل عام  ارامنه که در سال  1915 توسط عثمانی‌ها صورت گرفته هنوز موضوع جنجالی و البته بحث برانگیز است. به خصوص در ترکیه جایی که مقاومت‌هایی در خصوص پذیرش این جنایت از سوی عثمانی‌ها و شرم این نسل کشی صورت می‌گیرد. فاتح آکین فیلمساز ترک تبار آلمانی این موضوع را نقطه آغازی در پذیرش و از بین بردن حساسیت‌ه

      گرسنگی[1] Hunger اولین فیلم سینمایی بلند استیو مک‌کوئین[2] است که به زندگی آزادی‌خواه شهیر ایرلندی، بابی ساندز می‌پردازد. فیلم، برهه‌ای از مبارزات ساندز (با بازی مایکل فاسبیندر) در ماه‌های پایانی حیات او طی سال‌های ۱۹۸۰م و ۱۹۸۱م را به تصویر می‌کشد که لبریز از اقدامات خشونت‌آمیز حکومت وقت بریتانیا علیه زندانیان سیاسی ارتش جمهوری‌خواه ایرلند است.   ادامه مطلب: عبور از دروازه‌ی بهشت / نگاه

        عشق در ضمن زیبایی، روایتی غریب را هم به دنبال دارد؛ تبسمی بر لب و داغی گداخته بر روان و چه فراخ می توان از این موهبت الهی نگاریدن داشت. شاهکار میشاییل هانکه در ضمن سادگی فرم، نشانه گذاری هایی پیچیده و تاملات  نکته دانی به دنبال دارد که پرداخت هر وجه از آن، گزاره های تعمیم یافته ای را به پیچش ذهن می کشاند. نقطه تمایز فیلم با آثاری مشابه جایی است که بدون توسل به رویه ای اشک انگیز نزد م

    پنهان، فیلمی درباره‌ی «حافظه» است. درباره‌ی حمله‌ی نابهنگام، برآشوبنده و اخلال‌گر آن به خودآگاهی. خودآگاهی میل به فراموشی دارد، چرا که از رنج گریزان است و حافظه انباشت رنج‌هاست. این تقابل آشتی‌ناپذیر میان حافظه و خودآگاهی، به ظاهر همیشه  با پیروزی خودآگاهی همراه است. خودآگاهی، حافظه را تکه‌تکه  و رویداد‌های ثبت‌شده در آن را غربال می‌کند. ادامه مطلب: رنج‌ها، نوارهای ویدئو و حافظه‌ی ماشین: «ی

        اصغر فرهادی فیلمساز ایرانی با یک فیلم جذاب که در عین حال یک اثر کمی تصنعی به نظر می‌رسد به جشنواره کن آمده است. گذشته یک رابطه‌ی عاشقانه مثلثی میان ماری، احمد و سمیر است. ماری (با بازی برانیس بژو) در رابطه با شوهر ایرانی‌اش احمد (با بازی علی مصفا) که مدت زیادی جدا از او زندگی کرده، به مشکل خورده است و رابطه جدیدی را در مدت دور بودن با سمیر (با بازی طاها رحیم) آغاز کرده است. ادامه مط

    تازه‌ترین فیلم فرانسوا اوزون در مورد دختر تین‌ایجری و خوش‌گذرانی است که در سرخوشی بسیار فرانسوی و در علاقه به مردان بی‌پرواست. این فیلم نمونه‌ای از سوپ‌-اپراهای سینمای کلاسیک است. ما با یک فیلم اروتیسم، البته از نوع خفیفش روبه‌رو هستیم که سراسر لذت‌های یک دختر جوان به تصویر کشیده و در پایان یک ماجراجویی شور جنسی‌ به پایانی یأس‌آور برایش در سالخوردگی (با بازی شارلوت رمپلینگ) بدل می‌شود. فیل