همه بچه‎ها خوبند The Kids Are All Right : دغدغه‎های یک کارگردان در مورد هم‎نوعانش

 

وقتی نام لیزا کلودنکو به میان می‎آید، باید انتظار دغدغه‎های او را مانند گاس ون‎سانت و چند کارگردان دیگر داشته باشیم. کلودنکو، یهودی که پس از مهاجرت از لهستان زندگی را با یک همجنس ادامه داد و داستان زندگیش شباهت بسیاری به همه بچه‎ها خوبند The Kids Are All Right، فیلم مورد اشاره دارد.

 

 

نیک (آنت بنینگ) و جولز (جولین مور) به همراه دو فرزند خود جونی (میا واسیکوسکی) و لیسر (جاش هاچرسون) در آرامش کامل زندگی می‎کنند. این آرامش تا زمانی ادامه دارد که جونی به سن قانونی -18 سالگی- می‎رسد. لیسر از او می‎خواهد تا پدر بیولوژیکشان را پیدا کند تا جواب سؤالات مختلفی را که در ذهن دارند، بیابند. زندگی آرام زوج همجنسگرا و فرزندانشان با وارد شدن پول (مارک روفالو) دچار اغتشاش می‎شود. پول که در ارتباط‎های جنسی بی‎پروا بوده است به یکباره با روبرو شدن با جونی و لیسر زندگی گذشته را کنار می‎نهد و آرزو دارد او هم خانواده‎ای را تشکیل داده بود.

 

 

مضمون فیلم در هدف نویسندگانش بسیار هوشمندانه تزریق می‎شود. عموم مخاطبین که با کلودنکو ممکن است آشنا نباشند به راحتی فریب لایه سطحی فیلم را خواهند خورد. اینکه همه بچه‎ها خوبند در ظاهر یک فیلم در ضد خانواده‎های همجنسگرا است. رابطه پول و جولز بر این گمان بیشتر دامن می‎زند. جولز با پول ارتباط برقرار می‎کند و به هم وابسته می‎شوند. این امر دقیقا منافات با زندگی افراد همجنسگرا است که معتقدند گرایش به جنس مخالف ندارند. پس نتیجه این می‎شود آن‎ها بدون اینکه این امر ذاتی را بیابند سراغ یک امر عجیب و قریب خواهند رفت و توجیه خاصی برای خود می‎آورند. با قرار گیری پول سر راه جولز سست بودن رابطه او با نیک هم مشخص می‎شود. جونی و لیسر هم رابطه بسیار نزدیک با پول دارند. در میانه فیلم همه چیز در خدمت طرز فکری است که در بالا شرح آن رفت. خانواده‎ای از یک زن و مرد با دو فرزند که کنار هم احساس خوشبختی می‎کنند. ضعف‎ها و کمبودها خودنمایی می‎کند ضعف‎هایی که با پول برطرف می‎شود. اما در این میان نیک نوع رفتار تازه فرزندان و جولز را نمی‎پذیرد و رفتارش از ورود پول به خانواده‎اش عوض می‎شود.‎ او، جولز و بچه‎ها را خانواده خود می‎داند و برای بقای آن‎ها می‎جنگد. در یک مشاجره جولز به او می‎گوید چرا مثل شوهرش با او رفتار می‎کند! همه در هنگام حضور پول احساس آرامش خاصی دارند پس نیک چاره‎ای ندارد تا با مسبب مشکل رابطه‎اش را عوض کند تا خانواده‎اش را حفظ کند.

 

وضعیتی دوستی ظاهری نیک هم پایدار نیست و با چرخش مضمون فیلم با روشن شدن خیانت جولز به نیک روبرو می‎شویم. اما به عنوان فیلم باز گردیم. «همه بچه‎ها خوبند»؟! جونی و لیسر طوری به تصویر کشیده شده‎اند که از سایر هم سن و سالانشان نیک سیرت‎تر هستند. زیرا آن‎ها دو مادر دلسوز و رفتار ان‎ها را زیر نظر دارند. حتی نیک و جولز تأکید خاصی به فرزندانشان در مورد درک نشدن رفتار همجنسگراها که عاطفی‎تر از دیگران هستند می‎کنند. بچه‎ها خوبند چون در یک خانواده همجنسگرا هستند. اما رفتار بچه‎ها در میانه فیلم عوض می‎شود! پس دیگر بچه‎ها خوب نیستند؟ هنگامی که آن‎ها با پدر بیولوژیکشان (عامل بر هم زننده هنجار) بیرون می‎روند به اعمالی دست می‎زنند که مورد پذیرش نیک نیست. آن‎ها در مقابل مادرشان می‎ایستند. بچه‎ها خوب نیستند چون مفهوم خانواده‎ای را که در رأس آن دو همجنس می‎باشد درک نکرده‎اند. اما وضع به این سبک و سیاق باقی نمی‎ماند و همه بچه‎ها خوبند!

 

جونی و لیسر تحولی دیگر دارند که از نظر مؤلف، این تحول کمال طلبی آن‎ها است. آن‎ها زمانی که خیانت جولز را متوجه می‎شوند برای مادر دیگرشان دلسوزی می‎کنند. پول (عامل بر هم زننده هنجار) را پس می‎زنند. اظهار ندامت پول هم دیگر چاره ساز نیست. زیرا آن‎ها پذیرفته‎اند که با وجود دو مادر در زندگیشان همه چیز دارند و همه چیز خوب پیش می‎رود. پس اساسا رابطه برقرار شده تنها از کنجکاوی دوران جوانی ان‎ها بوده است. در نهایت همه بچه‎ها خوبند. کلودنکو فیلمنامه شسته رفته‎ای را در راستای افکارش با همکاری استوارت بلومبرگ نوشته است. فیلمنامه‎‎ای که به زندگی شخصی‎اش قرابت خاصی دارد. او تا به حال برای حمایت از این روابط چند فیلم دیگر را هم ساخته است. پسرِ کلودنکو هم از یک پدر بیولوژیک متولد شده و شاید کلودنکو جواب فرزند خود را هم با این فیلم خواسته در لایه‎های عمیق این فیلم با تزریق افکار خود بدهد. این را هم باید در انتها اشاره کرد فارغ از مضمون آن فیلمنامه و بازی بازیگران آن در سطح بسیار قابل قبولی قرار دارد.