نمایشگاه آثار چند وجهی هنرمند ساکن نیویورک، الکسیس راکمن در آمریکا

نمایشگاه چند وجهی هنرمند ساکن نیویورک، الکسیس راکمن، نیروهای شکل دهنده به دریاچه‌های بزرگ (The Great Lakes) در گذشته، اکنون و آینده را مورد مطالعه قرار می‌دهد؛ ناحیه وسیعی که دریاچه‌های بزرگ در آن قرار دارند یکی از نقاط مهم جهان از منظر نمادین و زیست محیطی است.

در نمایشگاه راکمن، تحت عنوان «چرخه دریاچه‌های بزرگ» تمام آثار جدید هنرمند به نمایش درآمده است؛ پنج نقاشی به بزرگی آثار دیواری، شش آبرنگ، و منتخبی از طراحی‌های تک رنگ بر اساس سفرها، مصاحبه‌ها و پژوهش‌های جامع او در قلمرو دریاچه‌های بزرگ.کیوریتور نمایشگاه می‌گوید: «چرخه دریاچه‌های بزرگ، در زمینه تاریخ دریاچه‌های بزرگ، چالش‌های کنونی و تهدیدهای متوجه منطقه، و فرصت‌هایی برای تاثیرگذاری مثبت بر آینده آن، به بازدیدکنندگان آگاهی می‌بخشد و آنها را بر می‌انگیزد. موزه متعهد به ایجاد زمینه گفتگو پیرامون پایداری زیست محیطی است. مجاورت ما با دریاچه میشیگان بهترین مکان برای نمایشگاهی را فراهم می‌کند که هدف آن تاکید بر عظمت و اهمیت دریاچه‌هاست، در حالی که عوامل مشهود و ناپیدایی که این سیستم را تهدید می‌کنند را مورد شناسایی قرار می‌دهد. جزییات و دقت نقاشی‌ها و کارهای روی کاغذ الکسیس راکمن در آمیزش با تخیل غنی و استعداد داستانگویی او، برای بازدیدکنندگان موزه مایه لذت و یک چالش خواهد بود.»

دریاچه‌های بزرگ(ایری، هیرون، اونتاریو، میشیگان و سوپریر) دربرگیرنده بیست درصد آب شیرین جهان هستند و سیستم به هم پیوسته و پیچیده‌ای را شکل می‌دهند که برای بیش از  ۶۰ میلیون نفر آب شرب، و سکونتگاه بیش از ۳۵۰۰ گونه از گیاهان، پستانداران، پرندگان، دوزیستان و ماهی‌ها را فراهم می‌کنند. در این میان، دریاچه‌ها تحت تاثیر فشار تهدیدهای بزرگی در راستای حفظ‌شان هستند؛ شامل تغییرات آب و هوایی، جهانی‌سازی، کشاورزی در وسعت زیاد و گسترش شهری. تحقیقات راکمن در این ناحیه به خلق جاه‌طلبانه‌ترین مجموعه او تا به امروز انجامیده، که مرکز ثقل آن پنج نقاشی با چشم‌انداز وسیع است. این نقاشی‌ها موضوعاتی را مورد مطالعه قرار می‌دهند که او در سفرهایش به دریاچه‌ها(که در هشت ایالت و استان در امریکا و کانادا واقع شده‌اند) کشف کرده بود. به همراه هر نقاشی شرح و توضیحات گونه‌ها، دست ساخته‌ها و منابع تاریخی ارائه شده است. نقاشی‌ها، دگرگونی فیزیکی و زیستی دریاچه‌ها در طول زمان را نشان می‌دهند، که با عصر پلایستوسین آغاز می‌شود، در طول قرن‌ها حرکت می‌کند تا به دغدغه‌های زمان حال برسد و به جلو می‌نگرد تا آینده را متصور شود. هنرمند می‌گوید: «تاریخ زیست محیطی و تاریخ طبیعی اغلب کارم را تحت تاثیر قرار داده‌اند، از اینرو دریاچه‌های بزرگ به شکل ویژه‌ای مکان جذابی هستند. در طول پنج سال گذشته که روی این پروژه کار می‌کرده‌ام، مسائل زیست‌محیطی که دریاچه‌ها با آن مواجه بوده‌اند حتی بحرانی‌تر شده است. سفرهایم به این سرزمین‌ها، مشاهداتم در منطقه و گفتگوهایم با متخصصین به من یاری رسانده تا داستانی را بگویم که، امیدوارم، فراخوان گیرایی در جهت اقدماتی برای [حفظ] این گنجینه طبیعی باشد.»

پنج نقاشی عظیم حاضر در نمایشگاه از منظر جزییات علمی غنی، و متاثر از نقاشی‌های چشم اندازگونه تاریخی و مناظر قرن نوزدهمی هستند و بواسطه تخیل بیانگر هنرمند قدرتمندتر شده‌اند. «پیشگامان» که بر آب و حیات دریایی تمرکز دارد، دربرگیرنده اولین گونه ماهیان دریاچه‌های بزرگ در کنار گونه‌هایی است که بواسطه اعمال تصادفی یا عامدانه انسان وارد این مناطق شده‌اند. این نقاشی یک کشتی باری اقیانوس‌پیما را نشان می‌هد که توده تیره‌ای از پسماندهایی را در آب تخلیه می‌کند که حامل شمار زیادی از گونه‌های مهاجم از نقاط دوری چون دریای کاسپین و دریای سیاه است. «آبشار» شرح این موضوع است که چگونه فعالیت‌های بشری، نظیر شکار، صیادی، تله‌گذاری، استخراج معادن، کشتیرانی و فعالیت‌های تفریحی، همزمان به دریاچه‌ها غنا بخشیده و هم آنها را مورد تهدید قرار داده است. «قلمروهای نفوذ» به این می‌پردازد که چگونه تعامل میان آب و اتمسفر_باد، امواج، آب و هوا_ دریاچه‌ها را به باقی جهان پیوند می‌دهد؛ شامل مهاجرت‌های بزرگ پرندگان و حشرات و تاریخ حمل و نقل انسان. نقاشی چهارم، «حوزه آبریز»، بر زمین و آب‌های پیرامون دریاچه‌ها تمرکز می‌کند؛از جمله اینکه چطور رودخانه‌ها و نهرها می‌توانند هم در سالم و تازه نگه داشتن دریاچه‌ها نقش داشته باشند و در عین حال به شکل نامطلوبی اکوسیستم‌های به هم پیوسته را با دفع پسماندها و دیگر عوارض جانبیِ فعالیت‌های انسانی متاثر کنند. در نهایت، «نیروهای تغییر» چالش‌ها و فرصت‌های بازیابی مجدد در دوران پساصنعتی را مورد بررسی قرار می‌دهد، و هیولایی تمثیلی را باز می‌نماید که از اعماق ظاهر می‌شود، و نماد کشمکش و تقابل میان لایه‌های آلوده ناشی از سال‌ها بی‌توجهی، و تلاش‌های امروزی برای حفظ و حمایت از محیط‌زیست است. در کنار این آثار، گروهی از شش آبرنگ و منتخبی از ۲۸ طراحی که انحصارا با مواد ارگانیکِ جمع‌آوری شده از محدوده دریاچه‌ها اجرا شده‌اند، دامنه و تنوع نمایشگاه را وسعت می‌بخشند. راکمن، متولد ۱۹۶۲ و بزرگ شده نیویورک، نمایشگاه‌های متعدد گروهی و انفرادی داشته و در سال ۲۰۱۰ بزرگداشت و مروری بر آثار او در موزه هنر امریکایی اسمیتسونیان برگزار شده است.

او سابقه تدریس در دانشگاه‌های معتبری چون کلمبیا و هاروارد را دارد. به عنوان فرزند خوانده یک نوارنده جز استرالیایی و یک باستان‌شناس امریکایی، او کودکی‌اش را صرف کنکاش سنترال پارک، مطالعه کتاب‌های راهنمای تاریخ طبیعی، تماشای مستندهای طبیعت، بازدید مکرر از ماکت‌های موزه تاریخ طبیعی امریکا و ساختن اکوسیستم‌های کوچک خودش نمود؛ همه آن تجربیاتی که «چرخه دریاچه‌های بزرگ» را شکل داده است.