هفتمین دوره حراج ملی ایران با فروش ۴۲ میلیارد و ۴۲۴ میلیون تومان به کار خود پایان داد.

هفتمین دوره حراج ملی ایران در حوزه هنر کلاسیک و اسلامی شامگاه جمعه (سوم تیرماه) با اجرای زهرا محمودوند در خانه همایش برگزار شد. در این دوره ۴۰ اثر از هنر کلاسیک ایرانی و اسلامی به حراج گذاشته شد که از آثار شاخص این دوره می‌توان به مجموعه قلمدان و پاکت نامه (۲۱ قلمدان و ۲ پاکت نامه)، مینیاتوری منسوب به حسین بهزاد، شمایل منسوب به آقا ابراهیم، شمایل اثر علی ابن محمد ابراهیم نقاش باشی، نقاشی لاکی منسوب به میرزا بابا، پنج لت نقاشی منسوب به علی خان صبا، در چوبی متعلق به کارگاه میرزا آقا امامی، نسخ خطی قرآن و منسوجات اشاره کرد.

بر اساس فهرست هفتمین دوره حراج ملی ایران پیش از آغاز حراج، ۱۰ اثر با قیمت پایه بالای یک میلیارد تومان برآورد شدند و بیشترین قیمت تخمین زده شده به مجموعه قلمدان و پاکت‌نامه (۲۱ قلمدان و ۲پاکت نامه) با قیمت ۵میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان اختصاص داشت که در نهایت ۹ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان فروخته شد.

سینی قلم‌زنی متعلق به دوره زندیه با قیمت پایه ۱۵ میلیون نخستین اثری بود که در این رویداد ارائه شد و با قیمت ۳۹ میلیون تومان چکش خورد.

سپس قلمدان لاکی اثر آقازمان متعلق به دوره قاجار با کمینه ۸۰ و بیشینه ۱۰۰ میلیون تومان ارائه شد که در نهایت با قیمت ۹۰ میلیون تومان فروخته شد.

نسخه خطی قرآن متعلق به دوره تیموری سومین اثر هفتمین حراج ملی ایران با قیمت پایه ۴۰۰ میلیون تومان ارائه شد که با همین قیمت فروخته شد.

چهارمین اثر در تزئینی متعلق به دوره قاجار با کمینه ۸۰ و بیشینه ۹۰ میلیون تومان ارائه شد که به فروش نرسید.

پنجمین اثر تابلوی خوشنویسی هفت گنبد افلاک اثر مجتبی سبزه با کمینه ۹۰ و بیشینه ۱۱۰ میلیون تومان ارائه شد که ۹۰ میلیون تومان فروخته شد.

ششمین اثر تابلوی خوشنویسی (غبارنویسی نستعلیق سوره تعاون) متعلق به امیراحمد فلسفی با کمینه ۱۶۰ و بیشینه ۱۸۰ میلیون تومان ارائه شد که با قیمت ۴۲۰ میلیون تومان چکش خورد.

هفتمین اثر تابلوی خوشنویسی سوره حمد متعلق به غلامحسین امیرخانی- سال ۱۳۹۷ با کمینه ۱۸۰ و بیشینه ۲۰۰ میلیون تومان ارائه شد که ۱۸۰ میلیون تومان فروخته شد.

سپس قطعه خط- خوشنویسی اثر علیرضا عباسی متعلق به دوره صفویه با کمینه ۴۰۰ و بیشینه ۴۲۰ میلیون تومان ارائه شد که با قیمت ۴۰۰ میلیون تومان فروخته شد.

نهمین اثر تابلوی خوشنویسی (یوسف گمگشته در قالب سطر و مورب‌نویسی به قلم شکسته) متعلق به فردین ولی‌زاده- سال ۱۳۹۹ با کمینه ۶۰ و بیشینه ۸۰ میلیون تومان ارائه شد که با قیمت ۷۰ میلیون تومان فروخته شد.

سپس قطعه خطی - خوشنویسی اثر اسدالله شیرازی متعلق به دوره قاجار با کمینه ۲۵۰ و بیشینه ۲۷۰ میلیون تومان ارائه شد که به فروش نرسید.

یازدهمین اثر، مینیاتور منسوب به حسین بهزاد با کمینه ۸۰ و بیشینه ۱۰۰ میلیون تومان ارائه شد که ۸۰ میلیون تومان فروخته شد.

دوازدهمین اثر شمایل‌نگاری منسوب به آقا ابراهیم متعلق به دوره قاجار با کمینه ۶۰ و بیشینه ۸۰ میلیون تومان ارائه شد که ۹۵ میلیون تومان فروخته شد.

سپس شمایل‌نگاری اثر علی ابن محمدابراهیم نقاش باشی متعلق به دوره قاجار با قیمت پایه ۲میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان ارائه شد که به فروش نرفت.

چهاردهمین اثر نقاشی لاکی منسوب به میرزابابا متعلق به دوره قاجار با قیمت پایه ۱۵۰ میلیون تومان ارائه شد که به فروش نرسید.

پانزدهمین اثر پنج لت نقاشی (مشاغل و حرفه‌های مختلف) منسوب به علی خان صبا متعلق به دوره قاجار با قیمت پایه ۱۵۰ میلیون تومان ارائه شد که با همین قیمت نیز فروخته شد.

سپس قلمدان لاکی اثر محمدباقر سمیرمی متعلق به دوره قاجار با قیمت پایه ۲۵۰ میلیون تومان ارائه شد که به فروش نرسید.

هفدهمین اثر مجموعه قلمدان و پاکت نامه (۲۱ قلمدان و ۲پاکت نامه) آثار فتح‌الله شیرازی، صنیع همایون، نصرالله امامی، نجفعلی، جعفر؛ سلطان الکتاب، صادق الوعد متعلق به دوره قاجار با کمینه ۵ میلیارد و بیشینه ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان ارائه شد که ۹ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان فروخته شد.

هجدهمین اثر جعبه لاکی متعلق به حیدرعلی، دوره قاجار-۱۲۷۸ با کمینه ۳۸۰ و بیشینه ۴۰۰ میلیون تومان ارایه شد که ۶۳۰ میلیون تومان چکش خورد.

نوزدهمین اثر پرده‌ای (که در مقبره حضرت رسول(ص) بوده) با قدمت بالای ۳۰۰ سال با قیمت پایه ۸۰۰ میلیون تومان ارائه شد که یک میلیارد تومان به فروش رسید، نمونه مشابه این اثر سال ۲۰۰۹ در حراج ساتبیز ارائه شده است.

سپس پرده درخت زندگی با قدمت بالای ۱۰۰ سال و قیمت پایه ۸۰۰ میلیون تومان ارائه شد که ۹۰۰ میلیون تومان فروخته شد.

بیست و یکمین اثر نیز پرده‌ای متعلق به دوره قاجار اثر هادی الحسینی با کمینه ۲۰ و بیشینه ۳۰ میلیون تومان ارائه شد که ۱۱۰ میلیون تومان چکش خورد.

بیست و دومین اثر هفتمین دوره حراج ملی ایران، ۲ لت پرده قلاب‌دوزی (رشتی‌دوزی) متعلق به دوره قاجار بود که با قیمت پایه ۲۵۰ میلیون تومان ارائه شد و با قیمت ۲۷۰ میلیون تومان فروخته شد.

بیست و سومین اثر پرده قلاب‌دوزی اصفهان متعلق به دوره قاجار با کمینه ۱۰۰ و بیشینه ۱۲۰ میلیون تومان ارایه شد که ۱۳۰ میلیون تومان به فروش رفت.

بیست و چهارمین اثر پارچه کشمیری زری‌بافی با قیمت پایه ۳۰۰ میلیون تومان ارائه شد که به فروش نرسید.

سپس قالیچه تهران قدیم با قدمت بالای ۷۰ سال و قیمت پایه ۳۵۰ میلیون تومان ارایه شد که با همین قیمت فروخته شد.

آخرین اثر که چهلمین اثر فروخته شده به حساب می آمد، تابلو سوخت چرم متعلق به حسین خطایی با کمینه ۳میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان و بیشینه ۴ میلیارد تومان ارائه شد که با قیمت ۷ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان چکش خورد.

در نهایت در هفتمین دوره حراج ملی ایران، ۱۱ اثر به فروش نرسید و به مجموعه بازگشت.

هفتمین دوره حراج ملی ایران از یکم تیرماه آغاز شد که روزهای یکم و دوم تیرماه در بخش نمایشگاه، امکان بازدید از آثار برای علاقه‌مندان فراهم شده بود و سوم تیرماه نیز مراسم حراج برگزار شد.

خانه حراج ملی از سال ۱۳۹۰ در حوزه فعالیت حراج آثار هنری آغاز به فعالیت کرده است و چند سالی است که در راستای رونق به بازار هنرهای سنتی، صنایع دستی در این عرصه فعال شده و در بخش‌های تولید، صادرات، برگزاری گالری و حراج فعالیت دارد. این حراج را می‌توان افقی روشن برای دستیابی به برگزاری حراج آثار فاخر هنری در سطح بین‌المللی ارزیابی کرد و چشم‌اندازهای روشن برای زنده نگه داشتن نمادهای ایرانی دانست.

تاکنون مجموعه آثاری از فرش، صنایع دستی، جواهرات، نسخ خطی، نقاشی، مجسمه و منسوجات در این حراج به فروش رسیده است. نخستین دوره حراج ملی مهرماه سال ۱۳۹۵ برگزار شد، خانه حراج ملی برای پویایی اقتصاد هنر ۲۴ مرداد سال ۱۳۹۹ در شرایط پاندمی کرونا؛ ششمین دوره حراج آثار هنری را به صورت آنلاین و غیرحضوری برگزار کرد. این حراج با تعداد ۴۰ اثر انجام شد که حدود ۴۰ درصد از آثار به فروش رسید.

همچنین خانه حراج ملی با رویکرد تقویت بازار اقتصادی هنرهای سنتی ایران، بسترسازی برای رشد اقتصاد خلاق و حوزه‌های نوظهور در اقتصاد هنر و جلب توجه مجموعه‌داران ایرانی و خارجی به این ظرفیت بالقوه و اصیل هنر ایران دی ماه سال ۱۳۹۸ در پنجمین حراج خود تعداد ۳۸ اثر فاخر را در محل خانه همایش ارائه کرد که در مجموع رقم فروشی بیش از ۱۳ میلیارد تومان را به ثبت رساند.

موزه ملی هنر نروژ با ۶۵۰ میلیون دلار هزینه در هشت سال ساخت شده و در ردیف برخی از بزرگ‌ترین موزه‌های جهان قرار دارد.

موزه هنر ملی نروژ که کلاوس شوورک (Klaus Schuwerk) معمار آلمانی آن را طراحی کرده، کنار مرکز صلح نوبل در شهر اسلو قرار دارد. این موزه با مساحت ۵۴ هزار و ۶۰۰ متر مربع و مجموعه‌ای با بیش از ۴۰۰ هزار شی بزرگ‌ترین موزه هنر بین کشورهای نوردیک است.

شرایطی که بعد از جشنواره کن برای فیلم «برادران لیلا» ایجاد شد، سبب شده دست‌اندرکاران این فیلم با سخنان تازه خود در تلاش برای حل مشکل باشند.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر، چالش‌های فیلم «برادران لیلا» از جشنواره کن امسال شروع و در ادامه شرایطی حادث شد که مسئولان سینمایی از اکران نشدن این فیلم تا اطلاع ثانوی خبر دهند. در این میان نکته جالب، تغییر موضع دست‌اندرکاران «برادران لیلا»ست که رفتارشان در مقایسه با صحبت‌هایی که در جشنواره کن امسال مطرح کرده‌اند به طور کلی متفاوت شده است.

سعید روستایی کارگردان «برادران لیلا» در جشنواره کن امسال با روایت‌هایی از مشکلات موجود در ایران تاکید داشت زیر بار سانسور نمی‌رود و علاقمند است نسخه کاملی از فیلم خود را اکران کند.

نکته جالب در حال حاضر، سخنان تازه این کارگردان است که برای نمایش «برادران لیلا» این بار در جشنواره مونیخ حاضر شده است. روستایی در نشستی به بهانه نمایش فیلم از این گفت که بخش مهمی از فیلمش درباره تحریم است اما می‌توان درباره تحریم و اتفاقاتی که در ایران رخ داده یک سریال ساخت. چون غرب با دولتمردان ایران مشکل داشت و تنها تاوان آن را مردم ایران پس دادند.

او در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که گرانی‌های روز به روز به مردم فشار بسیاری را وارد کرد و تنها معطوف به مسائل اقتصادی نبود، بلکه تا دارو نیز پیش رفت. روستایی با تاکید بر اینکه هیچ کشوری حاضر نبود به ایران دارو بدهد، گفت که برای خانواده خود حاضر بوده تا سی چهل برابر پول دارو بدهد اما دارویی وجود نداشته و در نهایت به سختی توانسته دارو پیدا کند. او در پایان این اتفاق را فاجعه‌ای دانست که همچنان ادامه دارد.

    علاوه بر تغییر موضع سعید روستایی نسبت به جشنواره کن، در روزهای گذشته شاهد گفتگویی از سوی پیمان معادی بودیم که سعی داشت با صحبت درباره این اتفاق، فشار ایجادشده علیه «برادران لیلا» را تا حدی خنثی کند.

روبن اوستلاند با تنها چند فیلم در کارنامه توانسته دو نخل طلای کن را در کارنامه داشته باشد و خود را یکی از جدی ترین کارگردانان اروپا و جهان نشان دهد. درام‌های او به آرامی پیش می‌رود و به شکل هولناکی شخصیت‌ها را وارد بحران می‌کند. این بار هم نقد تندی به جریان سرمایه‌داری و سلبریتی‌های نوظهور دارد.

«وودی آلن» در مصاحبه زنده با «الک بالدوین» در اینستاگرام از برنامه‌هایش برای کارگردانی «یک یا دو فیلم دیگر» گفت. این فیلمساز هشتاد و شش ساله از سوی دیگر می‌گوید هیجان دیدن فیلم‌ها در سالن‌های سینما از بین رفته است.

آلن بی‌آنکه جزئیاتی از پروژه جدیدش فاش کند می‌گوید از اواخر تابستان یا اوایل پاییز، یک فیلم دیگر در پاریس فیلمبرداری خواهد کرد. آخرین فیلم آلن تحت عنوان «فستیوال ریفکین» (Rifkin's Festival) تنها ۲.۳ میلیون دلار فروخت. استودیوی آمازون قرار بود این فیلم را پخش کند اما با مطرح شدن اتهامات جنسی امتیاز آن به ام‌پی‌آی مدیا فروخته شد.

آلن می‌گوید حتی پیش از کووید سالن‌های سینما با چالش مواجه شده بودند: «وقتی [فیلمسازی را] شروع کردم، فیلم می‌ساختی و فیلم‌ات به سالن‌های سینمای سراسر کشور می‌رفت، و مردم در گروه‌های پرجمعیت می‌آمدند تا آن را روی پرده‌های بزرگ ببینند. امروز، فیلم می‌سازی و یکی دو هفته یا شاید شش یا چهار هفته یا هرچه، در یک سالن سینمایی اکران می‌شود. و بعد مستقیم به پلتفرم‌های استریم یا پی‌پی‌وی می‌رود و مردم با صفحات نمایش بزرگ خود دوست دارند در خانه بنشینند و فیلم را روی تلویزیون‌هایشان ببینند. برای من چندان لذت‌بخش نیست.»

بالدوین که خود پس از فیلم وسترن «راست» (Rust) و حادثه تراژیک آن با چالش بازگشت به هالیوود مواجه است، آخرین بار در سال ۲۰۲۰ با آلن مصاحبه کرده بود.

«وودی آلن» از دهه ۱۹۶۰ تا دهه ۲۰۱۰ به صورت میانگین یک فیلم در سال ساخته است. این فیلمساز در مورد روال جدید زندگی روزانه‌اش می‌گوید: «لازم نیست زمستان در سرما و تابستان در گرما باشم یا صبح‌ها ساعت ۵ بیدار شوم، و در تمام طول روز تصمیم‌گیری کنم. در خانه‌ام و جز ورزش، تمرین کلارینت و نوشتن کار دیگری ندارم. وقت زیادی را در خانه به نوشتن گذراندم. نمایشنامه‌های زیادی را نوشتم... با خود فکر کردم: «اگر فیلم نمی‌ساختم چه می‌شد؟ این‌گونه زندگی کردن خوشایند است.» اما بعد گفتم: «خوب، شاید یک یا دو فیلم دیگر بسازم.»»

در این گفت‌وگوی نیم-ساعته مستقیماً به اتهامات آزار جنسی علیه آلن که با مستند «آلن علیه فارو» (Allen v. Farrow) دوباره بحث‌برانگیز شد، یا تراژدی «راست» پرداخته نشد.

کارگردانی «آنی هال» (Annie Hall 1977) و «منهتن» (Manhattan 1979) می‌گوید حاضر نیست فیلمنامه‌ای برای کارگردانان دیگر بنویسد، اتفاقی که تنها چند بار روی داده است. در عوض، ترجیح می‌دهد که رمان بنویسد. آلن در حین پاندمی دو نمایشنامه به نگارش درآورده اما چیزی در مورد تلاش برای روی صحنه بردنشان در برادوی نمی‌گوید.

آلن در ادامه از وضعیت برادوی انتقاد می‌کند:‌ «وقتی جوان‌تر بودم، به تئاتر می‌رفتی و نور تابانده می‌شد و نمایش جذابی پشت نمایش جذاب دیگری می‌دیدی، و همین که به آنجا می‌رفتی لذت‌بخش بود. تنوع زیادی وجود داشت.» این فیلمساز اضافه می‌کند که برادوی امروز به «یک مال وحشتناک» تبدیل شده است.


بالدوین می‌گوید تئاتر هم وضعیتی شبیه به سینما پیدا کرده و تنها بر روی پروژه‌های پرخرج و بازیگران معروف تمرکز شده است.

«تاپ گان: ماوریک» فیلم جدید تام کروز هنوز در حال فتح گیشه‌هاست و دیروز با فروشی که در تعطیلات آخر هفته داشت، از مرز یک میلیارد دلار عبور کرد.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از ورایتی، «تاپ گان: ماوریک» با بازی تام کروز به این ترتیب اولین فیلم سال ۲۰۲۲ و دومین فیلم دوران کووید است که پس از «اسپایدرمن: راهی به خانه نیست» از مرز یک میلیارد دلار عبور می‌کند. نکته قابل توجه این است که «ماوریک» در روسیه یا چین نمایش داده نشده است.

ایندی‌وایر به تازگی فهرست بهترین مینی‌سریال‌های قرن بیست و یکم را به روز رسانی کرده است.

به‌گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از ایندی وایر، اصطلاح «مینی‌سریال» در عصر فراوانی محتوای تلویزیونی دلنشین می‌نماید. عناوینی که ذیل این دسته‌بندی جای می‌گیرند، به مخاطبینی پایان‌خواه ضمانت می‌دهند که قصه دست کم با بازیگران فعلی تمام خواهد شد و نویسندگان کمترین وقت ممکن را از آنان خواهند گرفت. بازنگشتن یک سریال برای فصل دوم برای عده‌ای از مخاطبین بسیار جذاب است و تجربه محتوا را به یک فیلم بلند شبیه می‌کند. به همین علت، ذات مینی‌سریال با اقتباس‌های ادبی، تاریخی و یا رویدادهای حماسی سازگاری دارد.

نماینده جانی دپ مذاکره وی برای ایفای مجدد نقش کاپیتان جک اسپارو در مجموعه فیلم‌های «دزدان دریایی کاراییب» را رد کرد.

به گزارش بخش سینمایی آکادمی هنر به نقل از نیویورک پست، سخنگوی جانی دپ اعلام کرد این بازیگر در حال مذاکره با دیزنی برای ایفای مجدد نقش کاپیتان جک اسپارو نیست.

این تکذیبیه پس از آن منتشر شد که یک سایت استرالیایی ادعا کرد دپ ۵۹ ساله در حال بستن قراردادی ۳۰۱ میلیون دلاری با دیزنی برای حضور در ششمین فیلم «دزدان دریایی کاراییب» است.

این رسانه این خبر را به منبعی در داخل بدنه سینما نسبت داده بود.

تیم حقوقی دپ در دادگاه وی در برابر همسر سابقش استدلال کرده بود که مقاله افتراآمیز امبر هرد در واشینگتن پست در سال ۲۰۱۸ موجب شد تا جانی دپ از این مجموعه فیلم‌ها کنار گذاشته شود.

دپ در جلسات دادگاه گفت احساس می‌کند دیزنی به او خیانت کرده و در پاسخ به سوال وکیل هرد که پرسید اگر دیزنی با پیشنهاد ۳۰۰ میلیون دلاری به سراغ شما بیاید، هیچ چیز روی این زمین شما را وادار نمی‌کند که برگردید؟ پاسخ داد که درست است دیگر به این مجموعه فیلم بازنمی‌گردد.

در بخشی از گزارش سایت استرالیایی آمده دیزنی به اصلاح رابطه‌اش با جانی دپ بسیار علاقه‌مند است و آن‌ها پیش از دادگاه با دپ تماس گرفته و پرسیده بودند آیا به بازگشت برای دو فیلم «دزدان دریایی» دیگر علاقه دارد یا خیر؟

در این مطلب ذکر شده بود که پیش‌نویس فیلمی با حضور جک اسپارو نوشته شده و دیزنی بسیار امیدوار است جانی آن‌ها را ببخشد و به نقش نمادینش بازگردد.

این در حالی است که نتیجه دادگاه در نهایت به نفع دپ بود و امبر هرد به دلیل دروغ‌پراکنی علیه همسر سابقش به پرداخت غرامت ۱۵ میلیون دلاری و دپ به جریمه ۲ میلیون دلاری محکوم شد.