اختصاصی

  • برندگان ونیز ۲۰۲۲ مشخص شدند، سهم پررنگ سینمای ایران در بخش های مختلف

    هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز شنبه شب با اعلام برندگان و مراسم اختتامیه به کار خود پایان داد. این جشنواره در ونیز ایتالیا از ۳۱ اوت تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲ برگزار شد. مستند همه زیبایی و خونریزی (All the beauty and the bloodshed) به کارگردانی لورا پویترس برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم در هفتاد و نهمین دو...

یک عاشقانه خیلی آرام از نسلی مغموم

 

چهل سالگی قصه سرگردانی نسلی درآستانه میان سالی درگیر و دار معنای واژه‎ی زندگی است. در پی یافتن مفهومی برای زیستن. به راستی پاسخ این سوال در کدام آیین است.

 

چهل سالگی

 

 

 

در سیم‎های مشکوک ساز، در چکشی که گه‎گاه فرود می‎آید یا در تابلویی که همه چیز را در مقیاس پول و عدد می‎سنجد.

 

عشق بسان آرشه‎ای است که با اینکه سالها تن زخمی و فالش سیم و ساز را حس نکرده است ولی با هر مالشی نوایی می‎سازد از نتهای خیره در قلب.

 

نگار تمدن، زنی در میانه راه زندگی در گریز عقل و دل مردد است و چه بد که سردی نگاه لیلا حاتمی هم چاره ساز بی‎رمقی نوشته و تصویر نیست و قطار چهل سالگی در ایستگاه سی و پنج می‎ماند و من بیننده با ذهنی از هیچ به پرده چشم می‎دوزم.

فیلم با فلش‎بک‎هایی از جوانی نگار آغاز می‎شود، تصاویری که به مرور و در دل داستان به وضوح می‎رسد و فی‎ما‎بین این روزگار سپری شده، این زن در روزمرگی زندگی غرق می‎گردد. در تکمیل روایت الکن قصه حتی صدای محزون فروتن و فحوای کلام انتظامی بزرگ هم، کارا نیست.

 

همسر نگار با بازی فروتن، بازجوی جوانی که از دنیایی معکوس همسرش آمده درحین بازجویی عاشقیت را مزمزه می‎کند و می‎داند که هیچ چیز از درون زن نمی‎داند و از درون‎گرایی به تعلیق و جاسوس‎بازی بی دلیل می‎رسد و با آغوشی باز به استقبال سرنوشتی می‎رود که سالها پیش او تغییر داده است. دختر با بازی تصنعی و طبق معمول فراتر از سن واقعی، برای دلداگی پدر اشک می‎ریزد و گویی اوست که راهنما است و نه استاد پیر. استاد انتظامی با بازی در سه مقطع به سلوکی می رسد که فقط در کلامی نچسب شاهد آنیم. و ضعیف ترین بازی را عشق دوران جوانی زن دارد که با صدای خام و صورت بی‎روحش فیلم را به کلی زیر سوال می‎برد.

 

علیرضا رییسیان در تجربه ای نه‎چندان موفق و تا حدی شکست خورده دست به اقتباسی می‎زند که داستانی از تردید زنی در آستانه‎ی میان سالی را به فیلمی خنثی و بی روح و روایتی گنگی از زندگی تبدیل کرده و نکته دردناک گنگی ناخواسته چهل سالگی است. سکانس پایانی و صدای ساز و روایتی خیلی آرام اززنی در سی و پنج سالگی و چهل سالگی مبهم.

 

 

 
درباره نویسنده :
حسام کاظمی
نام نویسنده: حسام کاظمی

کارشناس ارشد

نویسنده و منتقد ادبیات و سینما

همکاری با آکادمی هنر: از سال 89


دیدگاه‌ها  

0 #6 Guest 1389-07-01 13:55
افتضاح نبود ولی بعد فیلم همش به این فکر میکردم
که چهل سالگی کجای این قصه ست ؟

گنگی فیلم رو دوست دارم !
نقل قول کردن
+1 #5 Guest 1389-06-11 01:15
kheyli ba filmesh hal nakardam
نقل قول کردن
+1 #4 Guest 1389-06-09 14:00
سلام آقا حسام

من با کوربون موافقم
البته با عرض معضرت

میگن چرا مردم فیلمای صخیف رو دوست دارند و نگاه می کنند. بعد فیلمی مثه چهل سالگی میاد رو پرده - بعد دادو هوار می کشن که این فیلم از اون فیلما نیست بیاید ببینید

ولی هیچ چیز از یه فیلم خوب نداره
گنگی سرتاسرش رو گرفته
سکانسهای الکی (وسط پله بدون اینکه کلوز آپی کرفته بشه میره به گذشته - سردی چشمای لیلا حاتمی اصلا به نقش نمیخوره -و ساز زدن حاتمی هر ابلهی میدونه که اون صدا با اون حرکات دست نمیخوره ایا نمیشد بهتر باشه
آخرش هم که اون تصادف مسخره )

اینها نشونه هایی از یه فیلم خوب نیست

از لحاظ فیلم نامه بسیار ضعیف....
آقای رئیسیان توهم برشون داشته


شرمنده رفیق
نقل قول کردن
+1 #3 Guest 1389-05-18 18:30
من هیچ وقت تا فیلمی رو نبینم نقدشو نمی خونم!
با اجازه ذخیره کردم صفحه رو تا بعد نظر کلی رو بدم! 8)
نقل قول کردن
+1 #2 Guest 1389-05-12 22:42
یک عاشقانه ی کسالت آور از نسلی کودن ..
-
نقل قول کردن
+2 #1 Guest 1389-05-12 14:44
:P
vali jedi filme iranie be harhal
نقل قول کردن

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مطالب مرتبط

تحلیل سینما

تحلیل تجسمی

پیشنهاد کتاب

باستان شناسی سینما