نقد سینمای آمریکا

  زندگی روزمره‌ی عادی. رفت و آمد ماشین‌ها در خیابان. پیرمردی در مرکز تصویر به آهستگی راه می‌رود.[1] حضور او در لانگ شات از او به شکلی کنایی کوچک‌ترین عنصر حاضر در قاب دوربین را رقم زده است. از نوع راه رفتن پیداست که این عمل توسط او به آسانی صورت نمی‌پذیرد. تصویر به آرامی دیزالو می‌شود به امتداد راه رفتن او. این بار لوکیشن تغییر کرده است. پیرمرد از خیابان به بزرگراه رسیده و همچنان به آرامی در حا

فیلم 12 سال بردگی اقتباسی است ساختارمند به لحاظ سینمایی که با جان مایه‌ای مناسب از فیلمنامه"جان ریدلی" شکل گرفته است. مقدمه‌ای از رنج و نیستی و ضربه ناگهانی تیتراژِ ابتدایی، ما را به قلب دورانی می برد که رنگِ تیرگی بر وجود آدمی همچون لکه ننگی به شمار می رفته و فیلمساز به بی رحم ترین شکل ممکن روایت‌گر خون مردگی موجوداتی است که برای خلاصی از شدت تازیانه می‌بایست تن به پذیرش هویت جدیدی برای خود دهن

  فیلم فرانسیس ها ساخته‌ای مستقل از فیلمساز جوان نیویورکی " نوا بامبک" براساس فیلمنامه‌ای مشترک با نقش آفرین اصلی فیلم، " گرتا گرویک" است. حکایتی ساده و روان اما پُر از جزئیاتی ظریف از شخصیتِ دختری رویا پرداز که در پی نگاهی سرخوشانه، امید به فردایی روشن دارد. باوری که چنان عمق می‌یابد که رستگاری انتهایی را در سیمای بلوغ یافته فرانسیس می توان به دیده یافت. تغییری به دور از شعار زدگی و چنان دلنشین

  برزخ میان کودکی و معصومیت و قلمرو نهادینه شده از ارزش­های سنتی و خانواده و رسوم رایج و از طرف دیگر بلوغ و جنسیت به معنای رشد عقلانی و جسمانی و نشانه­ای از مردانگی. این مسئله در صحنه­های آب، استخر و آکواریوم و سکوت در لحظه­های زیر آب نمود می یابد.   ادامه مطلب: برزخ... / یادداشتی بر فیلم "فارغ التحصیل" (1) دیدگاه

  دکترِ دانا، صبور و متفکر روزی روزگاری در آناتولی Bir Zamanlar Anadolu'da (به کارگردانی نوری بیلگه جیلان) به دلیلی نامعلوم همسرش را از دست داده و به دلیل این فقدان، تنهایی و پوچی زندگی بر شانه‌های خمیده‌اش سنگینی می‌کند و هول‌ناکی مرگ (در تنهایی)، او را در دشت‌های فراخ و هراس‌آفرین آناتولی رها نمی‌کند. گویی "شکاف" بین زن و مرد و به تبع آن، فقدان عشقی ملموس و معشوقه‌ای هم‌پا، زندگی را تهی و مرگ

  خلاصة داستان: در افسانه‌ها آمده راهب‌ها برای رسیدن به بهشت، لوبیاهایی سحرآمیز که تبدیل به درختان غول پیکری می‌شوند که نوکشان به میان ابرها می رسد را در زمین کاشتند و شروع به بالا رفتن از آن کردند اما ناگهان پا به قلمروی غول‌هایی گذاشتند که به زمین حمله کردند و آدم ها را خوردند. ادامه مطلب: گفتم که بر خیالت راهِ نظر ببندم... / نگاهی به فیلم «جک غول کش» ساخته برایان سینگر اضافه کردن دیدگاه جدید