نقد سینمای آمریکا

  همیشه سعی می‌کنم قبل از اینکه فیلمی روی پرده را ببینم واکنش منتقدان و مخاطبان آن را در رسانه‌های مختلف دنبال کنم. هر چند این عمل ممکن است باعث پیش‌داوری من در مورد کیفیت فیلم قبل از دیدن آن شود. این البته یک حقیقت غیرقابل انکار است! ادامه مطلب: نقد فیلم «بتمن علیه سوپرمن: طلوع عدالت» / کلیشه ای! اضافه کردن دیدگاه جدید

 «دار و دسته‌های نیویورکی» (Gangs of New York) -همان‌طور که انتظار می‌رود- از مقدمه‌ای درگیرکننده برخوردار است چرا که اصلاً اگر این‌چنین نبود، قلاب در گلوی مخاطبی که بناست بیش از ۲ ساعت و نیم فیلم تماشا کند، گیر نمی‌کرد. پیروزی بزرگ آقای اسکورسیزی در «داروُدسته‌های نیویورکی»، کسالت‌بار تعریف نکردن قصه‌ای بلند و پرشاخ‌وُبرگ است. از بین نرفتن یک‌پارچگی فیلم، دیگر پوئن مثبت قابلِ اشاره‌اش است؛ در «

    اشاره: همان‌طور که انتظارش می‌رفت، اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن عاقبت به بری لارسون رسید. اسکاری که به عقیده‌ی نگارنده، حق‌ِ او نبود و -به‌ترتیب- خانم‌ها: سیرشا رونان (بروکلین)، کیت بلانشت (کارول) و شارلوت رمپلینگ (۴۵ سال) برای گرفتن‌اش محق‌تر بودند. البته ضعفِ بازی لارسون را -بیش از هر چیز- مربوط به خودِ فیلم و انتخاب غلط سبک‌وُسیاقِ روایت‌اش می‌دانم که در نقد «اتاق» [منتشره در آکادمی ‌

  لئوناردو دی کاپریو به خاطر بازی در فیلم «از گور برگشته» بالاخره در پنجمین نامزدی برای بهترین بازیگری، جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اصلی را دریافت کرد. با این همه او هنوز هم بازیگر اسرار آمیزی است. بیش از بیست سال پیش اگنیشکا هلند کارگردان درام تاریخی «کسوف کامل» که آن را براساس نمایشنامه کریستوفر همپتون در مورد زندگی دو شاعر به نامهای آرتور رمبو و پل ورلن ساخت، با دی کاپریو جوان آشنا شد.

    اشاره: خوشبختانه حق به حق‌دار رسید! آقای دی‌کاپریو اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را گرفت تا یکی از انگشت‌شمار انتخاب‌های درست آکادمی در حوزه‌ی بازیگری رقم بخورد. چنان‌که قبل‌تر اشاره کرده بودم؛ لئوناردو دی‌کاپریو با ایفای نقش گلس در «از گور برگشته» (The Revenant)، تمام پیش‌فرض‌های ذهنیِ ناشی از تماشای فیلم‌های قبلی‌اش را به‌هم می‌ریزد و بیننده‌ی بهت‌زده را با دی‌کاپریوی دیگری روبه‌رو می‌کن

  تمرکز فیلم «اسپات‌لایت» (Spotlight) روی پرونده‌ی یکی از شرم‌آورترین افتضاحات کلیسای کاتولیک است که به سوءاستفاده و آزار شمار قابلِ توجهی از کودکان در ایالت ماساچوست آمریکا -و مشخصاً شهر بوستون- طی سالیان متمادی ارتباط دارد. «چهار روزنامه‌نگارِ باوجدانِ بوستونی (روفالو، کیتون، مک‌آدامز، دی‌آرکی جیمز) که سرشان برای رو کردن دست کشیش‌های فاسد درد می‌کند، مصمم‌اند ته‌وتوی ماجرای مشمئزکننده‌ای را د