رشته‎های تخصصی در ارتباط با هنر

  چکیده:در این مقاله سعی بر آن داریم که به بررسی ویژگی‌های گفته‌پردازی در یسن‌های نهم و دهم اوستا بپردازیم. یسن‌های نهم و دهم و یازدهم اوستا سه فصل از کتاب یسن‌های اوستا هستند که بر روی هم هوم یشت نام دارد، زبان یسن‌ها یکی از مهم-ترین و کهن‌ترین بخش‌های اوستاست. یکی از نمودهای گفته‌پردازی ضمایرشخصی وشناسه‌های افعال به عنوان تکواژهای وابسته دستوری  هستند که در یسن‌ها از جمله در یسن‌های نهم و دهم

پولانسکی در انزجار (1965) دومین تجربه خود به سراغ پروژه‌ای می‌رود که از لحاظ موضوع و محتوا در مسیر فیلم قبلی (چاقو در آب) قرار دارد. فیلمی که بر مبنای انگیزه‌های شخصی و روانی پی‌ریزی شده است، اما از لحاظ فرم و میزانسن در قالبی کاملاً نو و متفاوت و در مقابل تجربه‌ی قبلی قرار می‌گیرد؛ در «چاقو در آب»، حوادث در لوکیشن‌هایی مانند جنگل، قایق و دریا می‌گذرد؛ اما در فیلم «انزجار» حوادث و ماجرا در کلان

  چکیدهتعزیه، آیین شبیه‌خوانی و «شکلی از نمایش» است. شناخت منشأ تعزیه مساله اساسی پژوهش حاضر را تشکیل می‌دهد. به بیان روشن‌تر این پژوهش در پی شناخت عواملی است که بیانگر چگونگی آغاز تاریخ تعزیه باشند. در همین راستا فرایند «مطالعه کیفی» مساله، متأثر از رهیافت «دیرینه شناختی» میشل فوکو از زمان حال آغاز شده پ و تا رسیدن به «نقطه صفر» یعنی زمانی که دیگر نشانی از تعزیه (چه تعزیه‌های معنامحور، چه تعزی

  در فیلم زیبای روز (لوئیس بونوئل/1967/فرانسه) سورین در یک جهان فانتزی به سر می‌برد که در آن در برابر دارایی‌هایش با هیچ مانعی روبرو نیست؛ یک زندگی کاملاً مرفه که مؤلفه‌های آن را یک همسر فوق‌العاده جذاب و صادق، خانه‌ای اعیانی در مرکز پاریس و وفور لذت‌هایی مانند اسکیت، تنیس و کافه نشینی تشکیل می‌دهند؛ اما دقیقاً همین امر است که او را به ملال و بی‌انگیزگی دچار می‌کند و می‌بینیم که تمایلی به هم‌بستر

"زندگی تا وقتی زیسته نشده باشد هیچ است، اما این در اختیار شماست که به آن معنا بدهید و ارزش چیزی نیست به‌جز معنایی که شما انتخاب می‌کنید." ژان پل سارتر فیلم لاکی[1] به کارگردانی جان کارول لینچ[2] محصول سال ۲۰۱۷ است. این فیلم جایزه جشنواره لوکارنو را به خود اختصاص داده است و نظر مثبت بسیاری از منتقدان را نیز جلب کرده است. داستان فیلم روایت کننده زندگی روزمره مردی سالخورده است که در شهری کوچک در

هومن سیدی در پنجمین فیلم سینمایی بلند خود روایت صریح و بی‌پرده‌ای از خشونت، حاشیه‌نشینی و آدم‌هایی از بطن سیاه و فراموش شده جامعه را به تصویر کشیده است، تصویری که پیش از این به صورت کپی صرف و نصفه و نیمه در آفریقا، سیزده و اعترافات ذهن خطرناک من به تصویر کشیده بود، اما در آخرین ساخته خود از فرم شکلی تصنعی فراتر رفته و اجرایی مبتنی بر محتوا داشته است. کارگردان در حد توان با الگوبرداری بجا، روایت

متن حاضر، سعی دارد تا با روشی نشانه‌شناختی، به تحلیل رمزگانِ موجود در فیلم «آباجان» به کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی هاتف علیمردانی بپردازد که در سال 1395 در سینماهای ایران اکران شد. بدین منظور، تلاش می‌شود تا فارغ از ملاک قرار دادن معیارهای فنی و زیباییشناختی، نظام نشانهای فیلم تشریح و در ارتباط با جامعه‌ی کنونی و پیشین ایران خوانش شود. هدف فراتر رفتن از دلالتهای نخستین نشانه‌ها و راه بردن

چکیده: این مقاله سه رمان به نام های مدراتو کانتابیله، عاشق و درد، از مارگریت دوراس نویسنده قرن بیستم را مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهد. هدف نگارنده از پرداختن به این آثار، دست یافتن به جایگاه و اهمیت سکوت است. مسئله مورد توجه، سکوت شخصیت‌ها و وجود رابطه‌ای مستقیم بین سکوت و احساس است. در واقع این سکوت نشأت گرفته از احساساتی غالباً ناخوشایند بوده و این احساسات ریشه در تنهایی شخصیت‌های داستان دارن