آخرین نقد آثار

  فیلم رخ دیوانه، یازدهمین اثر ابوالحسن داوودی، کارگردان کهنه‌کار سینمای ایران است که در آثارش تنوع بیشتری از موضوع و گونه‌های سینمایی به نسبت دیگر فیلمسازان این نسل به چشم می‌خورد البته تعریف و جایگاه ژانر در این سینما چنان مخدوش بوده که چندان راحت نمی‌توان در این باب به دسته‌بندی رسید. ادامه مطلب: نقد فیلم «رخ دیوانه» ساخته ابوالحسن داوودی/ رخی که دل به جنون دارد اضافه کردن دیدگاه جدید

    نقش‌آفرینی‌های ناتورالیستی فیلم سینمایی مثل یک عاشق-که عنوان آن از ترانه‌ای از فیتزجرالد گرفته شده- تعدادی از قاب‌بندی‌هایش آکنده از زرق و برق و شکوه توکیو است و صحنه‌هایی از آن یادآور سرگشتگی زن در فیلم گمشده در غربت کوپولا است، اما ضرب‌آهنگ کند و نقش‌آفرینی‌های ناتورالیستی را که مشخصه‌ی فیلم‌های کیارستمی است، به همراه دارد. بازیگران در آثار او طوری هدایت می‌شوند که گویی مشغول گذران عمر در

  «پاییز» را قرار است در یک بعد از ظهر بهاری در تالار شمس ببینم. راه می‌افتم تا به تجریش برسم. سوار تاکسی‌های اقدسیه می‌شوم و بعدتر هم پیاده مسیر را گز می‌کنم. گوشی را نگاه می‌کنم: «حاج عبدالله طی بیانیه‌ای نام شرکت پشمک سازی خود را به مش عبدالله تغییر داد». چند هفته‌ای هست که به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده تعرض شده. «یارو دوستشُ می‌بینه کچل کرده. میگه به به مکه بودی؟ زیارت قبول. میگه: نه ب

  نمایش «کامنت» که این روزها در سالن استاد سمندریان خانه‌ی هنرمندان در حال اجراست، اثری‌ است متفاوت در مقایسه با خیل آثار کم عمق این روزهای تئاتر که لااقل می‌تواند مخاطب را از انتخاب‌اش راضی سازد. گروه اجرایی این اثر با عنوان گروه تئاتر تازه عضو حلقه‌ی تئاتر دانشگاهی ایران هستند و در واقع این اثر را می‌توان ثمره‌ی یک سواد آکادمیک و متعلق به نسلی جوان و محصل تئاتر دانست. همین امر هم هست که توانس

مسئله‌ی اصلی کتاب آنچه سینما هست! دادلی اندرو اساساً تلاشی است در جهت اعاده‌ی حیثیت از نظریه‌ی رئالیستی آندره بازن-نظریه‌پرداز بزرگ سینما-در مواجهه با هزاره‌ی جدید. اندرو در کتاب‌اش این هدف را با دستاویز قرار دادن آرای خود بازن و بار کردن یا به عبارت صحیح‌تر تطبیق دادن آن‌ها با امکانات و ماهیت جدید سینما دنبال می‌کند. ادامه مطلب: در مورد کتاب «آن‌چه سینما هست!»، نوشته‌ی دادلی اندرو؛ میراث ابدی

  اگر سینمای ایران، دوره‌ای بی‌جان را از سر می‌گذراند، اگر سینمای حاضرِ ایران شرافت‌اش را به شیاطینِ گیشه و جشنواره فروخته است، اینک «آت‌لان» است که بزرگ‌منشانه و باشکوه، این سینما را جان‌بخشی و نیروافزایی می‌کند. اگر افسردگیِ بی‌سینمایی، سینمابازانِ این دیار را به گوشه‌هایی بی‌اکران و بی‌نور سوق داده است، حالا می‌توان به آنان خبری داد رقص‌انگیز؛ همچون خبری کوتاه، اما زندگی‌بخش، که عاشق از معشو

  صحبت از این‌که سینما در مدح صهیونیسم فیلم‌های مهمی ساخته و جوایز بسیاری داده است خود به کلیشه تبدیل شده است. در جنگ جهانی نیز هم‌چون کشورهای دیگر یهودیان نیز با بی‌مهری مواجه شدند و نمی‌توان صورت مسئله را پاک کرد. نمی‌توان کشتار دسته جمعی یهودیان به دست متحدین و کشتار دهشتناک‌تر ژاپنی‌ها توسط متفقین را نادیده گرفت؛ اما اگر پرداختن به این دو مسئله را در هنر و سیاست بررسی کنیم متوجه خواهیم شد،

توضیح مترجم: میشائیل فولی چهار رمان منتشر کرده است (فراسو1: 2002 ) و چهار مجموعه شعر(پاییز، فرد تقدیرگرا را می‌فریبد2: 2006). مجموعه جدید و منتخب شعر بعدی وی نیز در سال 2011 منتشر شد. «عصر پوچی» اولین کتاب منثور و غیر داستانی تخیلی وی است. به نظر می‌رسد، انتشار این کتاب، ناشی از اعتقاد بدان است که وضعیت بشری اساساً پوچ است؛ و این اعتقاد بواسطه اظهارات ادبی و فلسفی پیرامون موضوعات و پیشرفت‌های گس