آخرین نقد آثار

ماجرا از آن‌جا شروع می‌شود که «ایلحان»، کره اسب مسابقه‌ای می‌زند به سرکشی و می‌گوید: نه، من دیگر حاضر نیستم بین آن میله‌های تنگ منتظر بایستم تا در باز شود و با هم‌نوعانم سر هیچ مسابقه بدهم. ادامه مطلب: هم‌ذات‌پنداری با اسب / روایتی از مستند «آت‌لان»، برنده تندیس بهترین مستند سی‌وسومین جشنواره فیلم فجر اضافه کردن دیدگاه جدید

  نقاشی کردن به روایت کابوس‌ها سنت آگوستین فیلسوف مسیحی قرون وسطی ، نقاش را خالقی می‌دانست که با پذیرش سویه‌ی کاذب هنرش امکان بازگویی حقیقت را به دست می‌آورد. در واقع نقاش همواره می‌داند آن‌چه را که بر روی بوم بازنمایی می‌کند دروغی بیش نیست. دروغی که البته ادعای حقیقی بودن هم ندارد اما همزمان می‌تواند ظرفیت حقیقت را به نمایش بگذارد. ذات دروغین هنر نیز در واقع همان امکان هویدا کردن حقیقت است .ا

  فیلم آیدا برای آن‌ها که به دنبال فیلمی پر رنگ و لعاب و با جذابیت‌های ظاهری سینما هستند، می‌تواند به ساخته‌ای منزجر کننده تبدیل شود، اما برای آن دسته از افرادی که به دنبال لایه‌های عمیق‌تری از نور و تصویر و به دنبال فهم مفاهیمی ارزشمند و فرم‌هایی نامتعارف هستند، می‌تواند تجربه‌ای گران‌قدر و لذتی ماندگار به جای گذارد. ادامه مطلب: رنگی از رستگاری بر پرده‌ی معنا اضافه کردن دیدگاه جدید

  فیلم دایورجنت(Divergent(2014 ساخته‌ی نیل برگر، هم‌چون بسیاری از فیلم‌ها و انیمیشن‌هایِ پربیننده‌ای که این روزها بسیار تولید و پخش می‌شوند، دربادی امر، فیلمی است درباره‌ی سوژه‌ی انقلابی. و نیز انقلاب. درباره‌ی یک قهرمان-قهرمان زن- که علیه یک سیستم می‌شورد و آن را می‌پاشاند و رهایی رخ می‌دهد(رهاییِ چه کسانی؟). اما این انقلاب، به بیانی دلوزی، انقلابی است مولار. انقلابی که انقلاب نیست. انقلابی که

  1. دیشب به دستشویی رفتم ****. بعد بیرون آمدم ----. چشمانم باز شده بود O_O. کمی دور خودم چرخیدم . گرسنه شدم و سُکان مغزم به دست معده‌ام افتاد . به آشپزخانه رفتم و چند تکه پیتزای باقی مانده را خوردم . به ساعت نگاه کردم . چشمانم را مالیدم و دوباره نگاه کردم . تلویزیون را روشن کردم •. کمی که نگاه کردم خاموشش کردم . این بار رایانه را روشن کردم . خبری خواندم که خیلی ناراحت کننده بود . بعد

  فیلم بیداری برای سه روز، تلاشی است در جهت ساخت تصویری واقع‌گرایانه از مواجهه آدمی با پنداشت جهانی حتمی که شاید رویایی دور و دراز بر آن متصور باشد، اما حقیقتی ناگزیر در آن مستتر است. دنیایی فراش از اندوخته‌‌های جهان مادی که در عالمی از مثال تجلی می‌یابد و در نهایت به والاترین مرتبه‌‌ای از عوالم وجودی در حیاتی تجردیافته ختم می‌شود. ادامه مطلب: نگاهی به فیلم «بیداری برای سه روز» اضافه کردن دیدگ

  نحوه برخورد با ماهیت مستندسازی است که فیلم "بازی آدمکشی" را کاری گیرا از آب در آورده است.  کارگردان در این فیلم هیچ تلاشِ مشخصی انجام نمی‌دهد تا تماشاگر را وادار به پذیرش این نکته کند که با اثری کاملا واقعی و عینی مواجه است. ممکن است در نخستین تماشای فیلم این سوال در ذهن تماشاگر نقش ببندد که  آنچه می‌بیند تا چه اندازه  واقعی است. تماشاگر  با جنایتکارانی روبروست که بدون هیچ‌گونه ترسی از کارهای

پاول پاولیکوفسکی، تاریخ (سینمایی) اروپا را در یک فیلم جاده‌ای قوی اما حزن‌آلود خلاصه می‌کند. ادامه مطلب: یک نگاه؛ «آیدا»: پاول پاولیکوفسکی (1) دیدگاه