آخرین نقد آثار

  پیش تحریر: فشن آرت یکی از حوزه‌هایی است که به دلیل رشد نیافتن صنعت مُد و وجه تمایزش با هنر در ایران نتوانسته به وجود آید. بالطبع عدم این رخداد از مطالب و نقدهای مرتبط هم تهی بوده است. با توجه به این‌که در حوزة آکادمیک قرار است این رشته در ایران به وجود آید و هم‌چنین طراحان مُدی وجود دارند که ایده‌های هنری‌اشان در نطفه برای نمایش خفه شود بر آن شدیم تا بخش خاصی را جهت «هنر مُد» در پایگاه پژوهشی،

  آرایش غلیظ، سومین ساخته‌ی بلند حمید نعمت الله و دومین فیلمی است که هادی مقدم‌دوست در مقام فیلمنامه‌نویس با او همکاری دارد. البته تله فیلم و سریال وضعیت سفید در این ارتباط در مقوله‌ای جداگانه‌ای قرار می‌گیرد. اگر فیلم بوتیک را که به تنهایی توسط نعمت الله نگاشته شده و ساختار و رویکرد متمایزی نسبت به بقیه آثار مشترک دارد، فاکتور بگیریم، آرایش غلیظ مولفه‌های مشترکی با دیگر همکاری‌های آنان داشته که

تراژدی حکایت از مرگ و پایان دارد و در مقابل کمدی به ادامة زندگی ادامه دارد.اولین فیلم داستانی و بلند روی اندرسون برای ورود به رقابت شیر طلایی بعد از هفت سال کمدی فاخری به نام نشستن کبوتر روی شاخه بازتابی از زندگی A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence است. کمدی-تراژدی در اساس تلفیقی از جمله فوق است: «همه ما می‌میریم، اما زندگی ادامه دارد». ادامه مطلب: نقد فیلم «نشستن کبوتر روی شاخه با

آدولف هیتلر می‌پرسد: «امروز بعد از تمام این اتفاقات "چه کسی" درباره نابودی ارامنه صحبت می‌کند»؟ قتل عام  ارامنه که در سال  1915 توسط عثمانی‌ها صورت گرفته هنوز موضوع جنجالی و البته بحث برانگیز است. به خصوص در ترکیه جایی که مقاومت‌هایی در خصوص پذیرش این جنایت از سوی عثمانی‌ها و شرم این نسل کشی صورت می‌گیرد. فاتح آکین فیلمساز ترک تبار آلمانی این موضوع را نقطه آغازی در پذیرش و از بین بردن حساسیت‌ه

    سال گذشته فیلم جاذبه Gravity ساختة آلفونسو کواران که به خاطر جاذبه‌ها و قابلیت‌های تکنیکی در جشنواره ونیز مورد تقدیر قرار گرفت، ما را به وجد و مجدد به زمین بازگرداند و امسال جشنواره ونیز کار خود را با فیلم آلخاندرو گونزالس ایناریتو به نام بِردمن Birdman (مرد پرنده‌ای) آغاز کرد. فیلمی که سکانس‌هایی طولانی دارد. ادامه مطلب: «بِِردمن» در انتظار شگفتی در ونیز / نقد فیلم birdman اضافه کردن دید

      زنی مسافر به نام صدیقه با چهره‌ای شکسته وارد تاکسی مردی با نام یونس می‌شود و تقاضای رساندن به بیمارستان می‌نماید. این ایده کوتاه می‌توانست تبدیل به اثری خاموش و تهی از رنگ باشد؛ اما در کالبد روح فیلمسازی دغدغه‌مند هم‌چون میرکریمی و فیلمنامه‌نویسی کاردان چون شادمهر راستین به اثری گرم و گیرا و تصاویری قاعده‌مند تبدیل می‌شود تا در کوران فیلم‌هایی بی رمق از احساس، با فیلمی ساختارمند به لحاظ

  «مي گن همة ما درست تو لحظة مرگمون بيست و يک گرم از دست مي‌ديم ، همه، بيست و يک گرم. ... » 21 گرم ايناريتو با ژانر درام خود، پيوندهاي روايي- محتوايي خلاقانه‌اي را به تصوير مي‌کشد که پس از گذشت لحظاتي از فيلم متوجة آن مي‌شويم. از سويي روايت سه گانة فيلم که با زندگي سه شخصيت داستان پيش مي‌رود دچار نوعي ناهنجاري يا به قولي ناروايتگري است. فيلم اثر متفاوتي است که بيننده را با سوء تفاهمي دائمي مواج

آذر، شهدخت، پرویز و هر نام دیگری را هم می‌توان در ادامه ردیف نمود. پری، فرهاد، گلی، اسکندر، سایه، بهرام و هر که را گذرش به کوه و جاده و منطقه نیاک افتاده است. گویا برای فیلمساز چندان مهم نبوده که نام‌ها، نشانی هم داشته باشند و براساس منطقی کنارهم به سفره درآیند. در فیلمی که بخش اعظمی از آن مبتنی بر نریشن راوی بوده و نیمه ای دیگر هم در کوه و بیابان و به شرح حالی در وصف کباب! می‌پردازد، چگونه می‌ت